بررسی مناسبسازی فضای شهری جهت دسترسی معلولین نمونه موردی :خیابان طبرسی مشهد (منطقه کم برخوردار)

همه انسان ها از لحاظ جسمی با هم برابر نیستند. گاهی ناتوانی های مقطعی و یا دائمی، دامنگیر آن ها می شود ودر نحوه استفاده آن ها از امکانات و خدمات تاثیر می گذارد. خدمات رسانی به عموم مردم بدون توجه به ناتوانی های اینگونه افراد، موجب عدم حضور آن ها در جامعه و منزوی شدن آنان خواهد بود. نا توان و کم توان های جسمی حرکتیبرای راه رفتن و استفاده از خدمات، ناگزیر به استفاده از وسایل کمک حرکتی می باشند که بهره مندی از امکانات راسخت می نماید. هدف از نگارش این مقاله بررسی میزان حفظ استقلال فردی کمتوانان جسمی و حرکتی دررفت وآمدهای روزانه است که میزان برخورداری از استقلال حرکت روزمرره معلولین در سطح شهر با استفاده از امکاناتخدماتی با توجه به عوامل اقتصادی_اجتماعی بر مناطق مختلف شهری را بررسی می کند. تحقیق حاضر از نوع کاربردیهست. روش انجام این پژوهش توصیفی _ تحقیقی است؛ و روش جمع آوری داده به صورت میدانی و استادی است. لذا ازابزار پرسش نامه و مشاهده جهت جمع آوری داده استفاده شده است. ابزار تحلیل نیز spss است. مطابق اطلاع بدستآمده ، مناسب سازی خیابان طبرسی در بخش دوم این خیابان از وضعیت مطلوب تری برخوردار است و قسمت اول اینخیابان که در هسته مرکزی شهر قرار گرفته است و ار پر تردد ترین خیابان های شهر است توجهی به آن نشده است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، مناسب سازی ، مبلمان و تجهیزات شهری ، معلولیت ، معلول جسمی ، کم توان و ناتوانان حرکتی