مکانیابی و تحلیل فضای سبز شهر بوشهر با استفاده از مدل (AHP) و (GIS)

فضای سبز شهری، از جمله کاربری هایی است که توزیع پراکنش آن در توسعه وآینده شهر، نقش بسزایی دارد. اولین و مهمترین گام تعیین مکان مناسب برایفضای سبز شهری است. فضای سبز شهری در تداوم با کیفیت زندگی مردم نقشبه سزایی دارد که پیش زمینه آن تجزیه و تحلیل فضای سبز است. تحلیل مکانمناسب و نحوه توزیع جغرافیایی فضای سبز شهری و انتخاب مکان مناسب برایفضاهای سبز شهری که فرایند پیچیده است که نه تنها نیازمند توانایی هایتکنیکی فراوانی است، بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطیو سیاسی را می طلبد. چنین پیچیدگی هایی ناگزیر است از ابزارهای متعددتصمیم گیری، از قبیل سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و روش آنالیز تصمیم-گیری چند معیاره همچون استفاده از فرآیند تحلیل سلسه مراتبی AHP است.در این مقاله تحلیل معیارهای فضای سبز و تعیین مکان مناسب برای توسعهفضاهای سبز شهر بوشهر انجام گرفته از نوع کاربردی بوده و روش انجام آنتوصیفی- تحلیلی است. محور و اساس کار در این مقاله، تحلیل محدوده مورد مطالعه براساس پنج معیار جمعیتی، اقتصادی، کالبدی (کاربری مراکز فرهنگی-آموزشی)، کالبدی (کاربری مسکونی)، اکولوژیکی با استفاده از نرم افزار GIS وفرآیند تحلیل سلسله مراتبی است. به این منظور ابتدا، داده های مکانی (نقشه)جمع آوری شده و در ادامه به منظور الگوسازی هر کدام از معیارها براساس ارزشو اهمیت آن در مکانیابی فضای سبز، وزن مناسبی برای هر معیار در نظر گرفتهشده و نهایتا همپوشانی لایه هم وزن الگوی بهینه برای توسعه فضای سبز تعیینگردیده است. نتایج حاکی از آن است که در مکانیابی کاربری فضای سبز در شهربوشهر به معیارهای پنجگانه ی بررسی شده در مقاله توجه چندانی صورت نگرفتهاز این رو نیاز به بررسی و مکانیابی مجدد دارند.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، تحلیل فضای سبز شهری ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ، مدل سلسله مراتبی (AHP ) ، شهر بوشهر