مسکن اجتماعی با تاکید برحضور حداکثری ساکنین ورهیافتی برمعماری ایرانی منطبق بر بومی گرایی

بی شک تامین مسکن اجتماعی یک ضروریت است که همه دولتها بر حسب شرایط و ظرفیت های موجود با هدف تامین رفاه وعدالت اجتماعی به دنبال انجام آن بوده اند و موفقیت ها و شکست هایی را هم تجربه کرده اند. در این مقاله به نقش و اهمیتمسکن و به دنبال آن چگونگی پیدایش مسکن اجتماعی و بررسی این موضوع و رویکردها و تاثیرات آن در ایران و خارج از ایران وهمچنین مفهوم مسکن و مسکن اجتماعی با توجه به گروههای هدف و دیگر شرایط اجتماعی ، اقلیمی ، اقتصادی ، فرهنگی و غیرهگونه ها همراه با تعاریف و بازخوردهای متفاوت آن پرداخته شده است.روش انجام کار به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد و به نقاط ضعف و قوت این طرح پرداخته شده است و سپس راهکارهایی برای برطرف کردن این موارد پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن اجتماعی ، حضور حداکثری ساکنین ، بومی گرایی ، تعاملات اجتماعی ، معماری ایرانی