بررسی تاثیر ایجاد حس مکان در بافت های فرسوده شهری

پویایی و زنده بودن بافت کالبدی، روابط اجتماعی و احساسی محکم میان ساکنان، دلپذیر بودن و مطلوبیت محیطزندگی و بسیاری از دستاوردهای اجتماعی مناسب، یکی از اثرات سیمای شهری مطلوبی بوده که در بافت های قدیم بهطور کامل و قوی مطرح بوده است اما امروزه تنها نامی از آن ها باقی مانده است. با رکود نسبی زندگی اجتماعی در بافتقدیم شهر، تناسبات کالبدی حاکم بر این محیط نیز دچار تزلزل گردیده و به تدریج ترجیحات اقتصادی جایگزین اصولقدیم و کهن فضای شهری گردیده است. امروزه یکی از مسائل بسیار مهمی که در بافت قدیم جلب توجه نموده مسائلاجتماعی و اقتصادی بافت می باشد. بافت قدیم که زمانی محل سکونت گروه های اعیان و اشراف شهری بوده، امروزه بهمحل سکونت گروه های متعدد کم درآمد، فقیر و مهاجر تبدیل شده که به دلیل دارا بودن فرهنگ های متفاوت ساکنانآن، تجانس فرهنگی و اجتماعی حاکم بران از بین رفته و زمینه برای بروز خیلی از مسائل و معضلات اجتماعی فراهمشده به طوری که انواع جرائم، انحرافات و آسیب های اجتماعی به صورت چشمگیر و گسترده در سطح بافت قدیممشاهده می گردد. در نوشتار حاضر سعی بر این شده است تا با جمع آوری داده های دیداری، منابع مکتوب و اسنادکتابخانه ای، همچنین با استفاده از روش های توصیفی- تحلیلی، بافت های فرسوده شناسایی شود و شاخص های حس مکان و تعاملات اجتماعی در آن بررسی گردد. هدف این مقاله بررسی تاثیرحس مکان و افزا یش تعاملات اجتماعی دربهبود بافت فرسوده می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، حس مکان ، تعاملات اجتماعی ، حس تعلق