ارزیابی تغییرات کیفی آبخانه دشت مشگین شهر و ارائه راهکارهای مناسب جهت بهبود کیفیت آن

محدوده مطالعاتی مشگین شهر در مختصات جغرافیایی بین طول های (فرمول در متن اصلی مقاله) و عرض های جغرافیایی (فرمول در متن اصلی مقاله) واقع شده است. این دشت به وسعت 654 کیلومترمربع بوده، بلندترین و پست ترین نقاط محدوده مطالعاتی به ترتیب دارای ارتفاع 4811 و 840 متر از سطح دریای آزاد مربوط به کوه سبلان و ناحیه ای در شمال غربی مشکین شهر بوده و متوسط آن در ناحیه کوهستانی و دشت به ترتیب 2027 و 1253 متر از سطح دریای آزاد می باشد. بخش اعظم دشت مشگین شهر را آبرفت های قدیمی تشکیل می دهد که به صورت تراسهای قدیمی نمایان هستند . این آبرفتها اغلب دانه درشت و دارای تکه سنگ های بزرگی هستند که در سطح دشت، به علت خشک بودن ، دارای مقاومت زیادی هستند و از لحاظ دانه بندی آبرفتهای قدیمی نامنظم بوده و مواد متشکله آنها مواد تخریبی آتشفشانی است و اغلب لایه های آن جوش خورده و به شکل کنگلومرا در آمده است.آبرفتهای جدیدی نیز تنها در بستر رودخانه ها گسترش دارند و ضخامت آنها در حدود 10 متر تخمین زده شده است.. با توجه به نتایج آنالیز نمونه آب 19 چاه مشاهداتی و نیمه عمیق منطقه در طی 8 دوره زمانی تقسیم بندیهای مختلف برای مصارف کشاورزی، شرب و صنعتی صورت گرفته است. با توجه به تقسیم بندی شولر در طی 8 دوره وضعیت نمونه ها از نظر شرب به ترتیب، 82 درصدخوب، 14 درصد قابل قبول و 4درصد متوسط می باشند. بر اساس طبقه بندی ویلکوکس 62 % نمونه ها جزء طبقه C2S1، 28% جزء طبقه C3S1 و 5% به طبقه C4S2 و 5% نیز به طبقه C3S2 تعلق دارند. از لحاظ شوری 62 % نمونه ها دارای خطر شوری متوسط، 33 % دارای خطر شوری زیاد و 5% نیز شوری خیلی زیاد دارند.

کلیدواژه ها:

هیدروژئوشیمی ، مشگین شهر ، ویلکوکس ، شوری ، شولر