بررسی اپیدمیولوژی بیماران دارای سوختگی الکتریکی بستری در بیمارستان امام موسی کاظم اصفهان در سال های 1393 الی 1398

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 444

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCBMED09_040

تاریخ نمایه سازی: 25 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف : رای تامین و ارتقای سلامت باید سیاست ها و راهبردهای مشخص داشت. برای اتخاذ چنین سیاست ها و راهبردهایی باید اطلاعات و شاخص های دقیقی وجود داشته باشد. عوامل و دلایل قطع کننده زندگی و منهدم کننده عمر را باید شناخت و برای مقابله با آنها برنامه ریزی کرد. از کل حوادث و آسیبهای منجر به مرگ در سراسر جهان حداقل دو سوم آن در کشورهای در حال توسعه مثل ایران اتفاق می افتد که از این میان سوختگی می تواند اثرات ناگواری بر جسم و روح فرد بگذارد مطالعه حاضربا هدف بررسی بیماران بستری دارای سوختگی الکتریکی که در بیمارستان امام موسی کاظم اصفهان انجام شده . روش ها : جامعه مورد پژوهش در این مطالعه کلیه افراد دارای سوختگی الکتریکی بستری در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان می باشد که مطالعه توصیفی گذشته نگر می باشد. اطلاعات از شروع سال 1393 الی اواسط سال 1398 در دوره حدود 5 ساله می باشد. اطلاعات از پرونده بیماران و اطلاعات و امار های مرکز مدارک پزشکی بیمارستان می باشد. اطلاعات در نرم افزار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج : تعداد 283 نفر در بازه زمانی 5 ساله در بیمارستان به علت سوختگی الکتریکی مورد بستری قرار گرفتند که در تحلیل های انجام شده نشان داده است که 97 درصد حادثه دیدگان را مردان و تنها 3 درصد را زنان تشکیل میدهد که 63.4 درصد آنها بین سن های 25 الی 43 سال می باشند. بازه سنی افراد از 2 سال تا 92 سال می باشد. 7.3 درصد افراد کودکان زیر 10 سال میباشند و 4 درصد از سالمندان می باشند. 70 درصد افراد سوختگی زیر سی درصد داشته اند و 5 درصد افراد دچار مرگ شده اند. 55.8 درصد در محل کار دچار حادثه شده اند و 20.8 درصد در منزل دچار حادثه شده اند . نتیجه گیری : بر اساس یافته های این مطالعه و با توجه به اثرات سوختگی که در سوختگی های الکتریکی مشهود می باشد هم چون آمپوتاسیون اندام ها و تغییر شکل ها ،بستری طولانی مدت ،مشکلات روحی روانی حین بستری و پس از ترخیص و بازگشت به اجتماع با توجه به امار های موجود شناسایی گروه های هدف و آموزش و پیشگیری از وقوع حوادث الزامی می باشد. همچنین با ایجاد واحد های بهبود کیفیت و ایمنی و تجهیز کردن مراکز پرخطر به اورژانس های سوختگی و اموزش کادر درمانی در رابطه با برخورد با مصدومات سوختگی های الکتریکی میتوان گامی مهم در جلوگیری از بروز حادثه برداشت. همچنین ایجاد مراکز بازتوانی و توانبخشی جهت کمک به بازماندگان این قیبل حوادث می تواند دردی از رنج های مصدومان کم کند.

کلیدواژه ها:

سوختگی آمپوتاسیون اپیدمیلوژی الکتریکی

نویسندگان

علیرضا معینی

کارشناس ارشد پرستاری، شاغل در بیمارستان امام موسی کاظم (ع)

حسین بدیعی نژاد

متخصص بیهوشی و مراقبت های ویژه شاغل در بیمارستان امام موسی کاظم (ع)