تاثیر عوامل کالبدی- فضایی معماری بر تسهیل یادگیری کودکان با اختلالات یادگیری در محیط های آموزشی

اختلالات یادگیری از شایع ترین اختلالات در بین کودکان بوده و از مشکلات مهم و تعیین کننده در سرنوشت تحصیلی کودکان به شمار می رود. از طرفی فضای آموزشی محلی برای رشد و پرورش کودک است و کیفیت کالبدی- فضایی مناسب آن می تواند عاملی مهم در تسهیل آموزش وی و علی الخصوص یادگیری کودکان با اختلال یادگیری باشد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقش عوامل کالبدی- فضایی معماری بر تسهیل یادگیری کودکان با اختلالات یادگیری در محیط های آموزشی است. برای انجام روند، تحقیق، از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و میدانی بهره گرفته شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، مشکلات و اختلالات یادگیری دوران کودکی، مشکلات هیجانی- رفتاری و مربوط به اختلالات حسی و ادراکی هستند. لذا محیط آموزشی مرتبط با کودکان با اختلالات یادگیری بایستی مکانی باشد که ادراکات و حواس (انسانی) کودکان را برانگیزد و از طریق ایجاد فرصت هایی برای تجربه به وسیله تمام حواس به تسهیل یادگیری کودکان با اختلالات یادگیری کمک کند. در این راستا، درگیر کردن حواس کودکان با ایجاد محیط های محرک حسی از جمله؛ فضاهای بازی، ارتباط با طبیعت، ایجاد محیط های اجتماعی و خلوت، استفاده از مبلمان و فضاهای آموزشی متنوع و انعطاف پذیر، بهره گیری از رنگ و نور و ... حائز اهیمت است.

کلیدواژه ها:

عوامل معماری ، یادگیری ، کودک ، اختلال یادگیری ، فضای آموزشی