شاهنامه فردوسی، آیین همبستگی و هویت ملی ایرانیان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,714

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ADABICONF03_055

تاریخ نمایه سازی: 20 اسفند 1398

چکیده مقاله:

شاهنامه، اثری بی نظیر و حماسه ای بزرگ است که در مرکز دل و زبان و فرهنگ مردم ایران جای دارد. این کتاب گران سنگ در پاسداری از زبان فارسی، هویت ملی و یگانگی پارسی گویان، که در سراسر گیتی پراکنده اند، نقشی بسیار برجسته دارد. در این روزگار برای ایجاد اتحاد و همدلی میان ایرانیان بایسته است فرهنگ سنتی و میراث هزاران ساله ملت ایران از خطر ابتذال محفوظ نگاه داشته شود. استان فرزانه توس حکیمی خردمند بود که در دوران ستایشگری و دریوزگی شاعران چاپلوس در دربار سلطان محمود غزنوی پادشاه غیر ایرانی، با غیرت ایرانی خویش، تاریخ داستانی ایران باستان را به گونه ای منظوم ساخت که از باد و باران و هجوم دشمنان ترک و تازیک گزندی نیابد. دراین پژوهش که نگاهی تازه به متنی کهن است با روش تحلیل محتوای کیفی، همبستگی و هویت ملی ایرانیان در آیینه شاهنامه مورد بررسی قرار گرفته است هویت، مجموعه ای از شاخص ها و نشانه ها در حوزه مولفه های، زیستی، فرهنگی و روانی است که موجب شناسایی فرد از فرد، گروه از گروه یا و فرهنگی از فرهنگ دیگر می شود. از آنجا که تمامی مولفه های هویت ملی اعم از دین، زبان، تاریخ و اسطوره در این کتاب سترگ وجود دارد می توان نتیجه گرفت که این اثر گرانبها یکی از عوامل بزرگ پاسداری از همبستگی وهویت ملی ایرانیان می باشد.

نویسندگان

غلامرضا تمیمی تواندشتی

استادیار رشته زبان و ادبیات فارسی، موسسه آموزش عالی آفرینش بروجرد

مریم سلیمی

دانش آموخته هنرستان فنی و حرفه ای تزکیه شهرستان بروجرد