جداسازی باکتری ها از معده موریانه در تاغزار به منظوراستفاده در تثبیت شن

فرسایش خاک از جمله نگرانیهای عمده محیط زیستی در قرن حاضر است. تثبیت خاک یکی از دغدغههای امروز بشر بوده و پیدا نمودن روشهای کاربردی با حداقل تخریب محیط زیست و آلودگی برای جانداران از مسائل مهم تحقیقات امروزه است. شناخت ریز جانداران اطرافمان، کمک بسزایی در کشف پتانسیلهای موجود در طبیعت انجام میدهد. در این تحقیق نقش موریانه در افزایش پایداری خاک و به عنوان عاملی در کاهش فرسایش بادی مورد بررسی قرار گرفت. باکتری های موجود درخاک موریانه با فعالیتهای خود میتوانند با ایجاد یک ساختار شبکهای و تولید آنزیم هایی مانند اورهآز قادر بودند تا با رسوب آهک مانند پل های ارتباطی میان شن برقرار نموده و آنها را به یکدیگر متصل نمایند.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، اوره آز ، چسبندگی ذرات شن