اصول سامانه های سرمایش ایستا در عناصر معماری با رویکرد پایداری

راهبردهای سرمایش ایستا بیشترین پتانسیل را در اقلیم های گرم و خشک دارند. تقریبا درست هر تکنیک سرمایشی در این اقلیم می تواند عمل کند از سوی دیگر، در مناطق بسیار مرطوب تنها تهویه تا حد آسایش می توند کمک کننده باشد. با این حال بسیاری از مناطق برای آنکه سرمایش از طریق تهویه شبانه و سرمایش تابشی در شب بتواند در آن ها مفید فایده باشد از رطوبت زیادی برخوردار نیستند. اکثر مناطق شرقی ایالات متحده دارای این اقلیم با رطوبت معتدل می باشند که سرمایش ایستا می تواند در بخش عمده ای از تابستان جایگزین نیاز به تهویه مطبوع گشته و با نیاز به آن را کاهش دهد. با این حال در تمامی اقلیم ها، اولین و بهترین راهبرد در آسایش تابستانی، پرهیز از گرما می باشد. پس با توجه به اهمیت موضوع هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اصول سامانه های سرمایش ایستا در عناصر معماری با رویکرد پایداری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. برای رسیدن به این هدف به بررسی انواع سیستم های گرمایش و سرمایش ایستا در جهت تکمیل راهکارهای همسازی با اقلیم، با اشاره به انواع کارآمد آن در مناطق مورد نظر پرداخته شد. و با استفاده از منابع مکتوب و الکترونیک صورت پذیرفته و همچنین روش میدانی که با استفاده از عکاسی تجزیه و تحلیل انجام شد. نتایج پژوهش نشان می دهد در سال های اخیر گسترش آلودگی های زیست محیطی و مشکلات تامین سوخت، اهمیت سیستم های ایستا که روشی برای تامین آسایش حرارتی ساختمان است را دو چندان کرده است، و استفاده از سیستم های ایستا در صورت طراحی سازگار با شرایط اقلیمی علاوه بر مصرف انرژی کمتر و با خلاقیت های معمارمی تواند در قالب طرحی با خلق فضاهایی جذاب کمک نماید.

کلیدواژه ها:

سرمایش ایستا ، عناصر معماری ، توسعه پایدار