تحلیل سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استان اردبیل

شناخت وضعیت موجود مناطق از لحاظ شاخص های توسعه و مقایسه ی آنها با یکدیگر، اولین مرحله در برنامه ریزی های منطقه ای و ایجاد تعادل و تامین عدالت اجتماعی بین مناطق به شمار می رود. هدف از تحریر این مقاله، تعیین درجه یتوسعه یافتگی شهرستان های استان اردبیل و تحلیل نابرابری های منطقه ای در این استان است. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است. در پژوهش حاضر سعی شده با بهره گیری از مدل موریس و استفاده از شاخص های توسعه در زمینه های بهداشتی درمانی، آموزشی، فرهنگی اجتماعی، اقتصادی، صنعتی، کالبدی و زیربنایی به - - تعیین و تحلیل سطوح توسعهشهرستان های استان اردبیل پرداخته تا نتایج بدست آمده از این تحقیق در سایر مطالعات مرتبط مورد استفاده قرار گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد سطوح شهرستان های استان اردبیل متعادل نبوده و بین شهرستان های استان به لحاظ شاخص های توسعه اختلاف و شکاف بزرگی وجود دارد)ضریب برخوداری حداقل 72 تا حداکثر 45 ( همچنین وضعیت شهرستان ها را در 5 سطح برخوردار، نسبتاً برخوردار، محروم و بسیار محروم مشخص می کند که در این میان شهرستان های نیر، کوثر و سرعین در سطح برخوردار، اردبیل، نمین، مشکین و خلخال نسبتاً برخوردار و سایر شهرستان های استان در سطح کم برخودار و محرومی قرار دارند

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، نابرابری ، سطوح توسعه ، مدل موریس ، استان اردبیل