عوامل درون سازمانی موثر بر میزان فرسودگی شغلی (مطالعه موردی: مددکاران اجتماعی شاغل در سازمان بهزیستی استان تهران)

هدف از این تحقیق بررسی میزان فرسودگی شغلی و عواملدرون سازمانی موثر بر آن در بین مددکاران شاغل در بهزیستی بوده است. روش انجام این پژوهش پیمایش و جمعیت آماری آن تمام مددکاران شاغل در بهزیستی استان تهرانبوده استکه به دلیل محدود بودن تعدادآن ها تمام این افراد که200 نفربوده اند مورد بررسیقرارگرفته اند. یافته های تحقیق نشان می دهند که میزان فرسودگی شغلی در بین مددکاران شاغل در بهزیستی بالاست و نیزنحوه مدیریت ، اثربخش نبوده و ارتباطاتدرونسازمان ی و بین فردی نیز ضعیف و شکننده است. با بررسی فرضیات و مدل تحقیق بااستفاده از معادلات رگرسیونی مشخص گردید که ارتباط با همکاران با مقدار بتای(0/500) بیشترین تاثیر را بر فرسودگی شغلی دارد وبعدازاین متغیر، استرس شغلی (0/382-) موثر بر فرسودگی شغلی می باشد و در کل ، متغیرها ی در نظر گرفته شده در این تحقیق 60 درصد از واریانس متغیر فرسودگی شغلی را تبیینمی کنند. از نتایج چنین استنباطمی شود که وجود جورسمیو صرفا بروکراتیک در سا زمانی که عمدتا با آسیب دیدگان اجتماعی رو به رو است موجب گردیده است که کارکنان در نبود روابط دوستانه ووجود روابط صرفا کاری، استرس دو چندانی را تجربه نمایند و میزان فرسودگی شغلی آن ها دو چندان گردد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، مددکاری اجتماعی مددکاران سازمان بهزیستی ، عوامل درون سازمانی