نقش رشد متوازن شهر و روستا بر توسعه راهبردی کشور

رشد متوازن شهر و روستا نسبت به یکدیگر چالشی راهبردی را در توسعه کلان کشور ایجاد کرده است، بطوریکه همواره در طول تاریخ، از ایران باستان تاکنون روز به روز بر اهمیت شهرها افزوده شده و از اهمیت روستا کاسته شده است. این استراتژی سبب شده است که به زیر ساخت های روستایی کمتر توجه شود و منتج به جابه جایی جمعیت به شهرها شود، شهرهایی که هنوز نتوانسته اند نیازهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و روانی روستاییان مهاجر را بطور کامل ارضاء و اقناع کنند و همواره اصالت های نژادی، قومی و نسلی در این مهاجرت ها مورد هجمه قرار گرفته شده است.تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از جهت روش، توصیفی تحلیلی می باشد که با استناد به نشریات، خبرگزاری ها،کتب های علمی و مصاحبه مورد پژوهش و بحث قرار گرفته شده است.در این تحلیل نتیجه گیری میشود که در ایران، رشد متوازن شهر و روستا شکل نگرفته است، بطوریکه همواره به زیر ساخت های شهری، بیشتر از زیر ساخت های روستایی توجه شده است و و روستا و روستاییان همواره مهجور بوده اند، که این امر موجب عدم توسعه راهبردی کشور شده است، چرا که توسعه متوازن کشور، مدیون رشد متوازن و هارمونیک تمامی شهرها، شهرک ها و روستاها از لحاظ فرهنگی، اقتصادی و سیاسی می باشد که این امر متاسفانه بصورت ناقص صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

رشد متوازن ، توسعه راهبردی ، شهرها ، روستاها