دیدگاه عرفانی مولانا و دانته نسبت به بهشت و دوزخ

اعتقاد به جاودانگی دنیا و آخرت پس از مرگ از بزرگترین مسایل ذهنی بشر از آغاز تا به امروز بوده است. شاعران و نویسندگان بی شماری پیرامون اندیشه های جاودانگی و مرگ کتاب هایی پرداخته اند و تصاویری از دنیایی دیگر ارایه داده اند. اینکه حرکت و کمال با توجه به این جهان در جهان دیگر وجود دارد یا نه از دیدگاه های علوم مختلف بحث شده است. همچنین این مسیله در عرفان دارای بستری بسیار وسیع میباشد که بازتاب این نوع اندیشه ها و دیدگاه ها را در ادبیات عرفانی می بینیم. تصاویری که از دنیای دیگر در این نوع اندیشه ها دیده میشود، حکایت از وجود رنج و آرامش و از همه مهمتر پویایی و کمال در عالمی دیگر میکند. اما اینکه بشر با فرهنگها و دیدگاه های گوناگون چگونه این دنیا را به تصویر میکشد، مسیله ای قابل بحث میباشد. آنچه بدیهی است اعتقاد به وجود دو تصویر از دنیای بعد از مرگ است که در تمام ادیان معتقد به زندگی پس از مرگ وجود دارد. به واسطه چنین اعتقادی، دنیایی دیگر را به تصویر میکشند. تصاویری چون بهشت با همه زیبایی های خود و جهنم با تمام عذاب ها و هولناک بودنش. با این وصف ما بر آن شدیم این دنیا را از جهت شباهت و تفاوت در دو اثر کمدی الهی مبتنی بر دیانت غربی و مثنوی معنوی مولانا با نگرش شرقی بررسی نماییم. در واقع نگرش به بهشت و جهنم از دیدگاه مولانا، شاعری از دیار شرق و دانته، شاعری ازسرزمین غرب را بیان می داریم.

کلیدواژه ها:

مولانا ، دانته ، بهشت ، جهنم