بررسی تاثیر خودگفتاری انگیزشی بر عزت نفس و اضطراب رقابتی شناگران زن نخبه

مقدمه ورزشکاران همواره از روش های تمرینی و مهارت های روانشناختی گوناگونی جهت دستیابی به حداکثر پتانسیل های ورزشی خویش استفاده می کنند. خودگفتاری انگیزشی یکی از شیوه هایی است که ورزشکاران از آن برای عملکرد مطلوب و بهینه استفاده می کنند. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری انگیزشی بر عزت نفس و اضطراب رقابتی شناگران نخبه زن شهر اصفهان بود. روش کار این تحقیق نیمه تجربی به صورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه شناگران نخبه زن بزرگ سال شهر اصفهان بود که با استفاده از شیوه نمونه گیری سیستماتیک تعداد 40 نفر انتخاب و به دو گروه آزمایش (20 نفر) وگواه (20 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش، به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه برنامه خودگفتاری انگیزشی (تئودوراکیس،2000) را اجرا نمود، ولی در این مدت گروه گواه هیچ گونه مداخله روانشناختی دریافت نکرد. آزمودنی های هر دو گروه در ابتدا و انتهای پژوهش بوسیله ی پرسش نامه های استاندارد عزت نفس روزنبرگ (1965) و اضطراب رقابتی ورزشی (SCAT) مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس، کواریانس چند متغیری و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نتایج پژوهش نشان داد که عامل خودگفتاری انگیزشی بر میزان متغیرهای عزت نفس و اضطراب رقابتی در شناگران نخبه تاثیر معناداری دارد (05/0P<)، اما بین میزان تاثیر خودگفتاری انگیزشی بر این متغیرها در شناگران نخبه تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P> ). نتیجه گیری خودگفتاری انگیزشی باعث بهبود متغیرهای عزت نفس و اضطراب رقابتی می شود، لذا پیشنهاد می شود، مربیان و ورزشکاران از این روش برای پیشرفت و بهبود عملکرد ورزشی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

خودگفتاری انگیزشی ، عزت نفس ، اضطراب رقابتی ، شناگر