شیوع سرمی و مطالعه مولکولی آلودگی به توکسوپلاسما در مرغ های بومی شهرستان خرم آباد، ایران

زمینه مطالعه: توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته ای و داخل سلولی است که قادر به آلوده کردن اکثر جانوران خونگرم از جمله انسان و پرندگان است. با توجه به عادات تغذیه ای در مرغ های بومی، شیوع آلودگی به توکسوپلاسمادر مرغ های با پرورش آزاد به عنوان یک شاخص مناسب از پراکنش ااسیست ها در محیط مطرح است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع سرمی آلودگی به توکسوپلاسمادر مرغ های بومی شهرستان خرم آباد و مقایسه نتایج حاصل از روش های سرمی و مولکولی طراحی گردید. روش کار: در مجموع 97 نمونه سرم به صورت تصادفی از مرغ های بومی اخذ گردید و با استفاده از آزمون آگلوتیناسیون تعدیل یافته (MAT) از نظر حضور پادتن های ضد توکسوپلاسما بررسی گردیدند. پنجاه گرم عضله (ترکیب عضلات قلب و سینه) و کل مغز مرغ های سرم مثبت به طور مجزا هموژنیزه گردید و با انجام PCR توالی تکرارشوندهتوکسوپلاسما (RE) ردیابی شد. نتایج: پادتن های ضد توکسوپلاسمادر 21 از 97 نمونه سرم (64/21 درصد) مشاهده گردید. از بین 21 پرنده سرم مثبت در 10 پرنده (61/47 درصد) DNA توکسوپلاسما گوندی ردیابی گردید (با عیار سرمی ≥20:1). تطابق اندک بین نتایج سرمی و مولکولی احتمالا با برخی عوامل از جمله امکان واکنش های متقاطع در آزمون MAT و یا مقدار محدود نمونه در آزمون PCR مرتبط است. نتیجه گیری نهایی: این نتایج بر اهمیت نقش مرغ های بومی به عنوان یک منبع عفونت برای گربه ها و افراد ساکن در مناطق روستایی دلالت دارد.

کلیدواژه ها:

توکسوپلاسما ، مرغ های بومی ، شیوع سرمی ، نمونه بافتی ، PCR