مقایسه اثر پارامترهای محیطی و سازه ای موثر بر تغییر شکل و پایداری هیدرولیکی بدنه موج شکن های سکویی شکل پذیر

موج شکن های سکویی دسته ای از موج شکن های توده سنگی شکل پذیر هستند که در اثر برخورد امواج دریا دچار فرسایش و تغییر شکل شده تا نیم رخ سمت دریا به یک حالت پایدار برسند. یکی از مهم ترین پارامترهای حاکم بر پایداری موج شکن های سکویی، عرض فرسایش یافته سکو است. اگر میزان فرسایش عرض سکو از عرض اولیه بیش تر شود، سازه دچار خرابی خواهد شد. پژوهش حاضر با استفاده از مدل سازی آزمایشگاهی به منظور مقایسه تاثیر پارامترهای محیطی و سازه ای بر مقدار عرض فرسایش یافته سکو صورت گرفت. نتایج نشان داد که بیش از 90% تغییر شکل سازه در 3000 موج ابتدایی رخ داد. همچنین، تاثیر تراز قرارگیری سکو بر فرسایش سکوی موج شکن سکویی نسبت به پارامترهای عمق آب و عرض سکو، به مراتب کم تر بوده و تغییرات عرض سکو روی فرسایش مقطع سازه نسبت به سایر پارامترها تاثیرگذارتر بود. طوری که میزان کاهش فرسایش مقطع موج شکن سکویی با افزایش 20% عرض سکو بیش تر از افزایش 45% تراز سکو بود. اگرچه می توان در صورت عدم دسترسی به مصالح سنگی با اندازه مناسب، برای اجرای ساده تر و کاهش هزینه های اجرایی، برای تامین پایداری سازه، به جای افزایش عرض سکو، تراز سکو را نیز افزایش داد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، تراز سکو ، عرض فرسایش یافته سکو ، عرض سکو ، موج شکن های سکویی