مقایسه اثرات شکل بازشو در دیافراگم کف سازه های بتنی و فلزی به روش عددی

دیافراگم ها بخشی اساسی از سیستم نیروی مقاوم در برابر زلزله بوده و با توجه به این عملکرد، نیاز به طراحی مناسب در برابر زلزله را دارا می باشند. لذا دیافراگم سازه به لحاظ صلبیت دارای اهمیت به سزایی در انتقال و مستهلک نمودن بارهای دینامیکی وارده بر سازه به تراز پایه می باشد. ارزیابی نیروهای وارده بر سازه در نواحی کششی و فشاری و برشی جهت محقق نمودن سطح عملکرد مورد انتظار سازه، دارای اهمیت زیادی است. از طرفی یکی از عواملی که از صلبیت و سختی دالها می کاهد و باعث بروز رفتار غیرصلب در آنها می گردد، وجود بازشوها (داکت ها) است. به طوری که می تواند باعث کاهش سختی در آنها گردد. با تعبیه ی بازشو در دال با هر سطحی، سختی آن کاهش مییابد؛ ولی رفتار دال برای بازشوهای کوچک همچنان صلب می ماند و کاهش سختی ایجاد شده، تاثیری بر رفتار دیافراگم ها ندارد. از این رو، تلاش بر این است که اثر بازشوها و بالاخص شکل آنها به عنوان یکی از عوامل کاهندهی سختی و صلبیت دیافراگم ها با استفاده از روش عددی اجزای محدود و به صورت پارامتری مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق به منظور مدلسازی و بررسی نتایج از نرم افزار اجزای محدود ABAQUS استفاده میشود. بدین منظور اسکلت یک سازه بتنی و فلزی با یک طبقه و یک دهانه در نرم افزار مدل شده و با تغییر پارامترهایی مثل شکل بازشو، نسبت مساحت بازشو به مساحت کف و محل قرارگیری بازشو، مدلها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و نتایج خروجی شامل خیز و تغییر مکانها با یکدیگر مورد مقایسه قرار خواهند گرفت و بررسی میشود که با افزایش یا کاهش نسبت سطح و نیز موقعیت بازشو، چه تغییراتی بر روی تغییر مکانها و خیز و تنشهای سقف یا دیافراگم کف اتفاق میافتد.

کلیدواژه ها:

اثرات شکل بازشو ، دیافراگم ، کف سازه های بتنی و فلزی ، روش عددی