بررسی اثر درمانی لیپوپلی ساکارید بدام افتاده در نانوپارتیکل پلی لاکتیک گلایکولیک اسید ( PLGA ) در آسم در مدل حیوانی موش آسمی

سابقه و هدف: لیپوپلی ساکارید (LPS ) ، ترکیب عمده دیواره سلولی همه باکتریهای گرم منفی می باشد که مقادیر بسیار ناچیز آن( درحد پیکوگرم) توانایی تحریک سیستم ایمنی را دارد و نقش کلیدی در تنظیم پاسخ های TH1 دارند. اما مقادیر افزایش یافته آن ( 5ng/ml) می تواند اثرات توکسیک بر سلول ها داشته باشد. با توجه به اینکه PLGA ،بعنوان یکی از موفق ترین پلی مرهای سنتتیک مورد استفاده در انتقال و تحویل آنتی ژن های مختلف بوسیله FDA و موسسه پزشکی اروپا (European Medicine Agency) مورد پذیرش قرار گرفته است و تجزیه پذیری و زیست سازگاری آن نیز تایید گردیده ما برآن شدیم تا وارد کردن LPS به درون PLGA اثرات درمانی لیپوپلی ساکارید را در موش های آسمی ارزیابی نماییم. مواد و روش ها: مطابق متد Henderson و همکارانش ، موشهای نر نژاد BALB/c در سن 6 تا 8 هفته با استفاده از پودر OVA و آسماتیک شدند. گروه کنترل تحت همین شرایط استریل PBS دریافت کردند. سپس نانوذرات حاوی LPS- PLGA در دو دوز 100 و 300 پیکوگرم در میلی لیتر تهیه و سایز و کارایی انکپسولاسیون آنها تعیین گردید. موش ها طی 8 هفته و هر هفته دو نوبت در چهار گروه Low-Dose(100 Pg/mL) و High-Dose(300 Pg/mL) و گروه کنترل (تحت درمان با PBS ) و گروه تحت درمان با بکلومتازون، قرار گرفتند. یافته ها: افزایش سطح سرمی آنتی بادی های اختصاصی IgE و IgG1 در همه موش های گروه هدف مشاهده شد. در گروه تحت درمان با ( PLGA-LPS-High Dose) افزایش معنی داری در سطح سایتوکاین کشت سلول های طحالی در مقایسه با گروه کنترل (تحت درمان با PBS )مشاهده شد. بطوری که 55±389- IFN-γ و 16±86/7=TGF-β و 30±423=IL-10 و سطح 4±18=IL-4 کاهش یافت. برای سطح سایتوکاین های سرمی نیز نتایج مشابه بدست آمد. شمارش سلولی توتال گروه های درمانی با PLGA-LPS و درصد ایوزینوفیل های مایع BAL نیز در گروه با دوز درمانی High-Dose کاهش معنی داری نسبت به گروه درمانی PBS نشان داد(0/001> P). نتایج آنالیز بافت شناسی ریه نیز نشان داد که شدت التهاب آلرژیک راه های هوایی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری یافته است. نتیجه گیری: محبوس کردن LPS در نانوذره PLGA با اندازه های 200 نانومتر و غلظت های متفاوت منجر به درمان مدل موشی آسم آلرژیک می شود. نتایج مطالعه ما که با PLGA-LPS با اندازه 200 نانومتر نانوذره PLGA و دو غلظت متفاوت LPS انجام شد، در مقایسه با گروه کنترل، نشان دهنده کاهش پاسخ های سیستمیک و علایم بافتی در ریه موش های مبتلا به آسم بود.