بررسی رابطه بین توانایی مدیران و حق الزحمه حسابرسی با تاکید بر نوع گزارش حسابرسی و دوره تصدی حسابرس در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

از عواملی که می تواند حیات بالنده و رو به رشد سازمان ها را تضمین کند، وجود نظام مدیریتی مقتدر و کارآمد است. توانایی مدیریتی بالاتر می تواند منجر به مدیریت کاراتر عملیات روزانه شرکت شود، به ویژه در دوره های بحرانی عملیات که تصمیم گیری های مدیریتی می تواند تاثیر بسزایی بر عملکرد شرکت داشته باشد. در این تحقیق به بررسی رابطه بین توانایی مدیران و حق الزحمه حسابرسی با تاکید بر نوع گزارش حسابرسی و دوره تصدی حسابرس پرداخته می شود. با توجه به هدف تحقیق این مسیله پیش می آید که توانایی مدیریت با حق الزحمه حسابرسی چه ارتباطی دارد نوع گزارش حسابرسی و دوره تصدی حسابرس چه تاثیری بر ارتباط توانایی مدیریت و حق الزحمه حسابرسی دارد. جهت آزمون فرضیه های فوق نمونه ای متشکل از 126 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1388 تا 1394 انتخاب گردید. داده های مورد نیاز جهت محاسبه متغیر های پژوهش، از بانک اطلاعاتی ره آورد نوین استخراج شده است. نتایج نشان می دهد که توانایی مدیریت بر حق الزحمه حسابرسی تاثیر منفی و معناداری دارد. به عبارت دیگر، در صورت افزایش توانایی مدیریت، حق الزحمه حسابرسی کاهش می یابد. همچنین نتایج نشان می دهد که نوع گزارش حسابرسی بر رابطه بین توانایی مدیریت و حق الزحمه حسابرسی تاثیر منفی و معنی داری دارد. به عبارت دیگر، در صورت ارایه اظهار نظر مقبول توسط حسابرس، تاثیر منفی توانایی مدیریت بر حق الزحمه حسابرسی تضعیف می شود و در نهایت نتایج نشان می دهد که دوره تصدی حسابرس بر رابطه بین توانایی مدیریت و حق الزحمه حسابرسی تاثیر منفی و معنی داری دارد. به عبارت دیگر، در صورت افزایش دوره تصدی حسابرس، تاثیر منفی توانایی مدیریت بر حق الزحمه حسابرسی تقویت می شود. این یافته ها با نتایج پژوهش انجام شده توسط لو(2017) مطابقت دارد.