تعیین الگوی بهینه کشت جهت سازگاری با کم آبی با استفاده از الگوی برنامه ریزی آرمانی (مطالعه موردی: شهرستان سراب)

هدف اصلی این مطالعه بکارگیری یک مدل برنامه ریزی ریاضی برای تعیین الگوی بهینه کشت سازگار با کم آبی به منظور دستیابی همزمان به حداکثر سود و حداقل مصرف آب میباشد. برای این منظور از روشهای برنامه ریزی خطی و برنامه ریزی آرمانی استفاده گردید. آمار و اطلاعات مطالعه از سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی و شهرستان سراب طی سال زراعی 1395 -96 بدست آمد. نتایج نشان که اجرای الگوی بهینه کشت تحت هدف حداکثر سازی سود باعث گردیده میزان سود و مصرف آب به ترتیب به میزان 13/7و 3/08 درصد افزایش یابند . همچنین تحت هدف حداقل سازی مصرف آب، سود و مصرف آب به ترتیب به میزان 75/8 و 54/5 درصد کاهش یافته و اجرای الگوی بهینه کشت با هدف دستیابی همزمان به حداکثر سود و حداقل مصرف آب باعث افزایش سود و کاهش مصرف آب به ترتیب به میزان 2/7 و 11/11 درصد میگردد. نتایج الگوی بهینه کشت آرمان دستیابی همزمان به حداکثر سود و حداقل مصرف آب نشان میدهد که سطح زیر کشت گندم آبی، یونجه و سیب زمینی افزایش میباید و در این میان گندم آبی بیشترین افزایش سطح زیر کشت را داشته است. از اینرو محصول گندم یک محصول حائز اهمیت در منطقه است و بایستی در این منطقه نسبت به کشت این محصول در حجم بیشتر متناسب با تقاضای بازار اقدام شود.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه کشت ، برنامه ریزی آرمانی ، شهرستان سراب ، کم آبی