مقایسه مدلهای برنامه ریزی بیان ژن و حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان در پیشبینی بارش ماهانه سنندج

بارندگی یکی از مهمترین پدیده های آب و هوایی بوده که پیشبینی و برآورد آن نقش مهم و اساسی را در نحوه صحیح مدیریت و بهرهبرداری از حوضه های آبریز، مخازن و سدها، کمینه کردن خسارتهای ناشی از خشکسالیها، سیلابها و مدیریت صحیح منابع آبی را ایفا میکند . امروزه کارکرد خوب و قابل قبول مدلهای هوش مصنوعی منجر به افزایش استفاده روزافزون و بهرهوری از آنها جهت برآورد پدیده های مختلف هیدرولوژیکی گردیده است. در این تحقیق جهت برآورد بارش ماهانه شهر سنندج براساس عوامل مختلف موثر بر بارش، با استفاده از دو مدل هوشمند حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان و برنامه ریزی بیان ژن، توسط داده های دوره 40 ساله اخیر ایستگاه سینوپتیک سنندج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج صحتسنجی داده ها نشان داد که عملکرد هردو مدل قابل قبول و مشابه بوده است. هرچند که مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان سهولت بیشتری را در اجرای مدل داراست اما به طور کلی میتوان گفت که جهت مدلسازی و برآورد بارش ماهانه شهر سنندج، مدل برنامه ریزی بیان ژن دارای عملکرد مناسبتری بوده است.

کلیدواژه ها:

برآورد بارش ماهانه ، حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان ، برنامه ریزی بیان ژن ، شهر سنندج