بررسی ارتباط توانمندی روانشناختی با فرسودگی شغلی ماماها

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 568

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WHMED08_084

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

چکیده مقاله:

پیش زمینه: فرسودگی شغلی مشکلی جدی در سیستم های بهداشتی است. حرفه مامایی پرتنش است و شاغلین آن در معرض فرسودگی شغلی و اختلال سلامت روان قرار دارند. در راستای شناسایی عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی، ازآنجا که توانمندی روانشناختی عاملی انگیزشی است که اجزای آن در تعاملات فرد با محیط کار شکل می گیرد و خاص حوزه کار فرد است، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین توانمندی روانشناختی با فرسودگی شغلی ماماها انجام شده است.روش کار: این مطالعه همبستگی مقطعی به روش سرشماری بر روی 282 نفر از ماماهای شاغل در زایشگاه های بیمارستانهای شهر اصفهان در سال 96 انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه داشتن حداقل یکسال سابقه کار در زایشگاه، نداشتن مشکلات روانی و قرار نداشتن در معرض عوامل تنش زا در طی یکسال قبل بوده است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاش و جکسون و پرسشنامه سنجش توانمندی روانشناختی اشپریتزر استفاده شد. پرسشنامه ها در یک مرحله و به صورت خودگزارشی توسط ماماها تکمیل گردید. از ضریب همبستگی جزئی و آنالیز رگرسیون خطی جهت تجزیه و تحلیل نتایج استفاده گردید.یافته ها: میانگین نمره فرسودگی هیجانی و موفقیت فردی متوسط، شخصیت زدایی پایین و میانگین نمره کل توانمندی روانشناختی متوسط بود. موفقیت فردی با دو بعد معنی داری و شایستگی توانمندی روانشناختی رابطه مستقیم معنی دار وجودداشت(r= 0/16 ، p= 0/02 ؛ r= 0/27 ، (p< 0/001 .ابعاد توانمندی روانشناختی پیش بینی کننده %10 واریانس فرسودگی شغلی در حیطه موفقیت فردی بودند(. (R2= 0/10نتیجه گیری: تمرکز بر کسب شایستگی های حرفه ای توسط ماماها می تواند گامی در جهت ارتقاء موفقیت فردی آنان و کاهش فرسودگی شغلی باشد.پیام برای سیاست گذاران: پیشگیری از فرسودگی شغلی نقش بسزایی در ارتقاء سلامت روان شاغلین حرفه مامایی و کیفیت خدمات ارائه شده توسط آنان دارد. فراهم آوردن شرایط لازم جهت کسب توانمندیهای حرفه ای در دانشگاه و برگزاری مدون دوره های آموزش مداوم می تواند زمینه ساز ارتقاء عقاید و باورهای فردی در مورد قابلیت های حرفه ای ، تقویت احساس معنی داری ، بهبود موفقیت فردی و کاهش فرسودگی شغلی باشد.

نویسندگان

مژگان جانی قربان

استادیار گروه مامایی و بهداشت باروری، مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی، مرکزتحقیقات سلامت زنان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان ، ایران

تهمینه دادخواه تهرانی

مربی گروه مامایی و بهداشت باروری، مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان ،دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان ، ایران

آرش نجیمی

استادیار گروه آموزش پزشکی، مرکز تحقیقات آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان ،ایران

سمیرا حافظی

کارشناس ارشد مامایی