پرهیز از پرخوری از منظر قرآن و مکتب توحیدی طب ایرانی راهی بسوی سلامت

زمینه و هدف: در قرآن و مکتب طب ایرانی دستورات فراوان و متنوعی درباره غذا وجود دارد. ندای قرآنی فلینظر الانسان الی طعامه عیس/24 دعوتی است از همه انسان ها که در غذای روح و جسم، عالمانه بنگرند. همه انسان ها برای حفظ تندرستی، آرامش روان ، خلق و خوی، توانمندی تولیدمثل و..به نوعی وام دار تغذیه اند. اما این تغذیه چگونه باید باشد روش شناسی: در این مقاله از روش مطالعه کتابخانه ای استفاده شده و از طریق جستجو در آیات و روایات و منابع مکتب طب ایرانی مطالب انتخاب، دسته بندی و مورد مقیاس قرار گرفته و محتوای مطالعه از آن استخراج شده است. یافته ها: یا تعمق وتعقل در آیات قرآن کریم در می یابیم در بین همه آیاتی که در باب غذا و نحوه خوردن آن نازل شده توجه ویژه ای به پرهیز از اسراف تاکید بر اعتدال در مصرف غذا شده است و قرآن با پرهیز از پرخوری، آدمی را از مخاطرات بسیاری که در این امر وجود دارد برحذر داشته است وهمچنین در مکتب طب ایرانی نیز پرخوری به شدت مذمت شده وریشه تمام بیماری ها دانسته شده است بحث و نتیجه گیری: با استناد به آیات قرآن کریم و اصول مکتب طب ایرانی درمی یابیم دستیابی به غذای کافی نیاید موجب پرخوری شود چنانچه شیخ الرئیس ابن سینا ظهورامتلاء به بسیاری از بیماری هاست و این مهم جز به پرهیز از پرخوری میسرنیست.

کلیدواژه ها:

پرخوری مکتب طب ایرانی ، حفظ الصحه