سلامت اجتماعی و مدارای اجتماعی

زمینه وهدف: امروزه سلامت اجتماعی به عنوان یکی از ابعاد سلامت در کنار سلامت جسمی، روانی و معنوی نقش و اهمیت گسترده ای پیدا کرده است. به گونه ای که دیگر سلامتی تنها عاری بودن از بیماری های جسمی و روانی نیست، بلکه چگونگی عملکرد انسان در روابط اجتاعی و چگونگی تفکر وی از اجتماع نیز به عنوان معیارهای ارزیابی سلامت فرد در سطح کلان جامعه به شمار می رود. سلامت اجتماعی و جامعه اسلام شاخص های متعددی دارد که پرهیز از خشونت و داشتن شکیبایی و مدارا با دیگران یکی از ان هاست بنابراین سلامت روان و جامعه در گرو مدارا و همزیستی مسالمت آمیز است. روش شناسی: در این پژوهش به روش کتابخانه ای و یا استفاده از منابع دینی و روایی، تلاش شده است نقش مدارای اجتماعی درارتقای نظام سلامت در ابعادمختلف آن به ویژه بعد اجتماعی، تبیین گردد. یافته ها: دردنیای امروز، مدارا وتساهل را اغلب مفاهیمی می دانند که محصول دنیای غرب و مدرنیته است و فرهنگ های دیگر، به ویژه اسلام یا چنین مفاهیمی آشنا نیستند، در حالی که پژوهش های علمی وتاریخی بیانگر آن است که این تصور تا چه اندازه وارونه است، اسلام دینی است که در طول تاریخ بهترین و عالی ترین چهره مدارا و تحمل عقاید و افکار مخالفان را از خود نشان داده و صدها سال پیش از آن که اروپاییان ازتساهل و تسامح سخنان بگویند، مسلمانان در فرهنگ اسلامی به آن پایبند بوده اند و گروه هاو اقلیت های مختلف در کنار هم جامعه اسلامی را داشته اند. پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع) چهارده قرن قبل دردنیای که مفهوم هم زیستی دینی برای بشر کاملا ناشناخته بود ان را با صراحت کامل شناختند و ملت مسلمان را به آن دعوت کردند. بحث ونتیجه گیری: اگر جامعه مملو از انس وآرامش باشد، بهترین فضا برای پرورش افراد سالم ایجاد می گردد و زمینه خشونت اجتماعی از بین می رود. بنابراین در مباحث تربیتی ومدیریتی باید مساله رفق و مدارا را نهادینه کرد و دیگران را به آن دعوت نمود.

کلیدواژه ها:

دین ، سلامت اجتماعی ، مدارا