تبیین راهکارهای ارتباط با طبیعت در ساختمانهای مسکونی بر اساس طراحی بیوفیلیک نمونه موردی؛ ساختمان برج باغ آربوریکول

نیاز بشر برای ارتباط با طبیعت نیازی فطری است به گونه ای که کم رنگ شدن حضور طبیعت و فضاهای طبیعی در معماری امروزی می تواند اثر روان شناختی و فیزیولوژی ناخوشایند بر انسان داشته باشد. دغدغه پاسخگویی به این نیاز منجر به پیدایش گرایش هایی در حوزه ی معماری گشته است؛ که یکی از این گرایش ها، معماری بیوفیلیک (زیر شاخه معماری پایدار است. این معماری با ارج نهادن به ارتباط دیرینه ی انسان و طبیعت، سعی در بازآفرینی این ارتباط به سازنده ترین و مفیدترین شکل ممکن به منظور ایجاد آرامش، آسایش و حس تعلق در انسان میباشد. به دلیل رشد و توسعه روزافزون زندگی شهرنشینی، توسعه ی معماری بیوفیلیک که در جهت بهبود سلامت محیطهای ساخته شده به واسطه ی افزایش ارتباط مردم با طبیعت است، ضرورت می یابد. از آنجایی که بیشترین رابطهی انسان با فضای مصنوع در فضاهای مسکونی است در نتیجه ضرورت طراحی ساختمانهای مسکونی با این رویکرد بیش از هر محدوده دیگری در محیطهای شهری احساس می شود. لذا با توجه به مسئله مطرح شده در این پژوهش این سوال مطرح می شود که طراحی ساختمانهای مسکونی جهت ارتباط ساکنین باطبیعت بر اساس معماری بیوفیلیک چگونه می تواند باشد ) از این روی روش مورداستفاده برحسب هدف، روش تحقیق کاربردی و شیوهی مطالعه برحسب روش و ماهیت تحقیق، توصیفی- تحلیلی میباشد و گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای و تحلیل محتوایی آنها بوده است، نتایج حاصل از پژوهش مبین این موضوع است که طراحی بیوفیلیک، طراحی و ساخت فضاهای معماری به شکلی که یادآور یا محتوی مولفه های طبیعی باشد، است؛ که بر اساس آن کاربر مزایای انسانی ارتباط با طبیعت را در طراحی تجربه می کند؛ لذا با انطباق الگوهای بیوفیلیک برحسب ش ماره با نمونه ی موردی، الگوهای استفاده شده در آن تحلیل و برسی شد و در پایان بر اساس یافته های پژوهش به ارائه ی راهکارهایی برای طراحی ساختمانهای مسکونی بر اساس بیوفیلیک، جهت ارتباط هرچه بیشتر ساکنان با طبیعت، پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، معماری بیوفیلیک ، مسکن