لزوم تدوین نظام بهره برداری از آب در کشور

در کشور ایران نظام بهره برداری آب در کشاورزی از قدمت طولانی برخوردار است. رواج بهره برداری، مهار و استخراج منابع آب های زیرزمینی و سطحی در کشور و وجود تشکل های مصرف کننده آب در قالب بنه ها، هراسه ها، خیش ها و ساختارهای دیگر از گذشته دور تا کنون، نشان دهنده وجود پیشینه و تاریخچه غنی در زمینه بهره برداری از منابع آبی در کشاورزی کشور و نظام های اجتماعی می باشد. در سال های اخیر آب به طور مداوم نسبت به افزایش تقاضا به طور روز افزونی کمیاب گردیده است. از آنجا که بخش کشاورزی برای تامین غذای مورد نیاز مردم باید با سایر بخش های صنعتی و خدماتی رقابت کند و همزمان نیز به دلیل کاهش منابع آبی باید حداکثر تولید محصولات کشاورزی را با حداقل مصرف آب ممکن سازد، بدون شک تلاش موثری برای دستیابی به رویکردی جدید در نظام بهره بردای کشور با استفاده از همکاری های چندرشته ای برای بقاء نظام اجتماعی و منابع آبی کشور بسیار کارساز است. بنابراین، هدف نوشتار حاضر، تبیین تفاوت های نظام های بهره برداری از آب و زمین و استدلال روی مفاهیم و اهمیت لزوم تدوین نظام بهره برداری از آب در کشاورزی کشور همراه با ارائه راهکارهایی موثر برای دستیابی به رویکردی جدید در نظام بهره بردای کشور می باشد. تحقیق حاضر از نوع مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است که به کمک منابع انتشاراتی موجود، مبانی اصلی و چارچوب های نظری لازم ارائه شده با برداشت ها و تحلیل های کارشناسانه تلفیق و ادغام گردیده است. در پایان نیز با توجه به تحلیل های صورت گرفته در مورد لزوم تدوین نظام بهره برداری از آب در کشور نتایجی کاربردی در جهت بهبود وضعیت بهره وری و کاهش ضایعات آب در کشاورزی گردیده است.

کلیدواژه ها:

نظام های بهره برداری از آب ، نقش ترویج و آموزش ، تعاونی های آب بران ، مدیریت مشارکتی آب