بررسی تطبیقی اسب رستم و آشیل در ادبیات حماسی ایران و یونان با رویکرد نقد کهن الگویی

شاهکارهای حماسی جهان ورای خلاقیت و آفرینش هنری نویسندگان بزرگ آن ریشه های عمیق تری دارند و نگاه ژرف تری می طلبند؛ به دیگر بیان، حماسه ها، ادبیاتی اغرق گونه و حاصل تخیل صرف شاعرانه نیستند بلکه ریشه در اسطوره های کهن یک قوم یا ملت دارند؛ هم ازین رو ادبیات حماسی جهان در پیوند با اسطوره های کهن آن قوم یا سرزمین مطالعه و بررسی می شود. یکی از موضوعات برجسته و قابل پژوهش در اینراستا، توتمیسم و آرکی تایپ یا کهن الگو می باشد؛ در حقیقت مناسب ترین رویکرد نقد ادبی در مواجهه با موضوعات حماسی، رویکرد نقد کهن الگویی است؛ پژوهش فرارو با اتخاذ این رویکرد به یکی از مهمترین مولفه های حماسه، یعنی حیوانات حماسی و از آن میان به پر بسامد ترین گونه ی حیوانی یعنی اسب در شاهنامه ی فردوسی و ایلیاد هومر می پردازد. پژوهش در ادامه و به طور خاص بر رخش، اسب رستم و خانتوس، اسبآشیل متمرکز می شود. نگارندگان در این پژوهش تطبیقی برآنند تا زیرساخت های اساطیری روایت های حماسی این دو فرهنگ در کاربرد اسب را نشان دهند و ضمن ارائه تحلیل، شباهت ها و تفاوت های معنا دار را برجسته سازند.

کلیدواژه ها:

مطالعه ی تطبیقی ، کهن الگو ، توتمیسم ، حماسه ، اسب