وضعیت حقوقی آرای هیات های نظام پزشکی در سیستم قضایی ایران

در مورد ضمان پزشکان بحث های مفصلی و نظریات زیادی ارایه شده لیکن سیر قانون گذاری ایران به سوی پذیرش و تمسک به نظریه تقصیر است که به موجب این نظریه اصل بر برائت است و مباشر یا مسبب در صورتی مسئول و ضامن تلف یا صدمات وارده خواهد بود که تلف یا صدمه مستند به عمل وی و مرتکب تقصیر یا قصور شده باشد. بدان جهت در ماده 495 قانون مجازات اسلامی تصریح گردیده: هرگاه پزشک در معالجاتی که انجام می دهد موجب تلف یا صدمه بدنی گردد ضامن دیه است مگر آنکه عمل او مطابق مقررات پزشکی و موازنی فنی باشد یا اینکه قبل از معالجه برائت گرفته باشد و مرتکب تقصیری هم نشود و چنانچه اخذ برائت از مریض به دلیل نابالغ یا مجنون بودن او معتبر نباشد و یا تحصیل برائت از ا به دلیل بی هوشی و مانند آن ممکن نگردد برائت از ولی مریض تحصیل می شود.