تعیین اثربخشی قصه درمانی بر احساس خودارزشمندی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری دوره ابتدایی تحصیلی در آموزش و پرورش ناحیه سه شیراز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی قصه درمانی بر احساس خودارزشمندی دانش آموزان دارای اختلال های یادگیری بود.این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود . تمامی دانش آموزان دارای اختلالاتیادگیری مراکز اختلالات یادگیری آموزش و پرورش ناحیه سه شیراز جامعه آماری این تحقیق بودند.از بین این دانش آموزان20 آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس با هوشبهر بین 85 تا 95 و بین سنین 7 تا 11 سال انتخاب شدند و به طورتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد مساوی گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات ، مقیاس اعتماد به نفس آیزنکبود که گویه های مربوط به خودارزشمندی آن مورد استفاده قرار گرفت . گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای تحتتاثیر قصه درمانی قرار گرفت اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد . نتایج از طریق نرم افزار spss ویرایش 24 و با روشتجزیه و تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که میانگین نمره های خودارزشمندی گروهآزمایش در پس آزمون بیشتر از میانگین آن در پیش آزمون بود و این تفاوت ، معنادار بود (P<0/001). بنابراین فرض صفربه نفع فرض خلاف رد شد و می توان ابراز داشت که قصه درمانی در افزایش احساس خودارزشمندی دانش آموزان دارایاختلالات یادگیری در آموزش و پرورش ناحیه سه شیراز موثر است.

کلیدواژه ها:

احساس خودارزشمندی ، قصه درمانی ، اختلالات یادگیری