اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلزدگی زناشویی و تاب آوری زنان آسیب دیده از خشونت خانگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلزدگی زناشویی و تاب آوری زنان آسیب دیده از خشونت خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1397 بودند که از بین آنها 30 نفر به صورت نمونهگیری دردسترس و یا توجه به ملاکهای ورود و خروج انتخاب و یه صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل 15نفر گمارده شدند. برنامه درمانی رویکرد پذیرش و تعهد در طی 8 جلسه به مدت 90 دقیقه (هفته ای 2 جلسه) به صورت گروهی بر روی گروه آزمایش اجرا شد؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه های دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که باکنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش و گروه کنترل در متغیرهای دلزدگی زناشویی و تاب آوری، تفاوت معناداری وجود دارد .( p<0/001) به عبارتی دیگر، میتوان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش تاب آوری زنان آسیب دیده از خشونت خانگی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، دلزدگی زناشویی ، تاب آوری ، خشونت خانگی.