مقایسه طرحواره های ناکارآمد و راهبردهای مقابله ای در بین زنان خشونت دیده وعادی

این پژوهش با هدف مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابله ای در بین زنان خشونت دیده و عادی انجام گرفت. روش: نمونه آماری این پژوهش شامل 60 نفردر دو گروه 30 نفری زنان خشونت دیده و بهنجار بودند که به روش نمونه گیری در دسترس از افراد مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهرستان اردبیل و زنان بهنجار از مردم عادی شهرستان اردبیل که سابقه هیچ نوع خشونت را گزارش نکردند انتخاب شدند.روش تحقیق در این پژوهش با توجه به شیوه جمع آوری داده ها از نوع توصیفی و با توجه به اهداف از نوع علی- مقایسه ای میباشد. برای جمع آوری داده ها از آزمون پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های میانگین و انحراف معیار و آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در طرحواره های ناسازگار اولیه (بریدگی و طرد ، خودگردانی و عملکرد مختل ، محدودیت های مختل ، دیگر جهت مندی و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری) گروه زنان خشونت دیده نسبت به زنان بهنجار نمرات بیشتری کسب کردند. و همچنین زنان خشونت دیده از سبکهای مقابله ای ضعیف نسبت به زنان بهنجار استفاده میکنند. نتیجه گیری: بنابراین طرحواره های ناسازگاراولیه مبنای نظری مناسبی جهت تبیین خشونت و راهبردهای مقابله ای زنان خشونت دیده بشمار می آیند و تلویعات عملی متنوعی جهت ملاحظات روانشناسی دارند.