اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی در تنظیم هیجانی،جرات ورزی وخودپنداره در معتادین وابسته به مواد افیونی

هدف از این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر تنظیم هیجانی،جرات ورزی و خود پنداره معتادین افراد وابسته به مواد افیونی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران تحت درمان با MMT شهر تهران می باشد که به طور داوطلبانه در یک دوره شش به مراکز ترک اعتیاد واقع در ناحیه 4 شهرداری منطقه 12 شهر تهران مراجعه کرده و تحت درمان قرار گرفته اند که تعداد آنها بالغ بر 300 نفر بوده اند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری خوشه ای می باشد. از بین مراکز ترک اعتیاد شهر تهران 6 مرکز ترک اعتیاد انتخاب شدند.پس از اجرای آزمون تنظیم شناختی هیجان،جرات ورزی در این 6 مرکز، 30 نفر که حاضر به دریافت 8 جلسه درمان بودند بصورت در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی به دوگروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. داده های به دست آمده قبل و بعد از جلسات آموزشی با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و نسخه 24 نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج حاکی از آن بود که آموزش گروهی ذهن آگاهی باعث بهبود تنظیم منفی هیجانی بیماران تحت درمان با MMT شده است و میزان آن ها را کاهش داده است. آموزش گروهی ذهن آگاهی بر افزیش تنظیم مثبت هیجانی، جرات ورزی و خودپنداره در سطح P‹0/001 تاثیرمعناداری داشته است. و میزان آن ها را افزایش داده است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان از درمان مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان درمان موثر بر کاهش تنظیم منفی هیجانی و بهبود جرات مندی و خودپنداره در معتادین وابسته به مواد افیونی استفاده کرد

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، تنظیم هیجانی ، جرات ورزی ، خودپنداره ، اعتیاد