ارزیابی کارایی مصرف گاز طبیعی در صنعت با تاکید بر اهداف زیست محیطی قانون هدفمندسازی یارانه ها

یکی از اهداف اصلی قانون هدفمندسازی یارانه ها بهبود شاخصهای زیستمحیطی از طریق کاهش شدت مصرف سوختهای فسیلی است . این پژوهش به بررسی میزان تحقق این هدف از دریچه تحلیل کارایی مصرف گاز طبیعی در صنایع تولیدی ایران به عنوان یکی از مصرف کنندگان اصلی انرژی پرداخته است. بدین منظور شدت مصرف گاز طبیعی قبل و بعد از هدفمندسازی یارانه ها و طی دوره ی زمانی 1392-1374 با استفاده از الگوی تعدیل جزئی و روش گشتاور تعمیم یافته بررسی شد. استفاده از این الگو برای تحلیل کارایی گاز طبیعی، دوره زمانی و بررسی تمامی گروه های صنایع تولیدی از نوآوری های این پژوهش است. نتایج تحقیق نشان داد کارایی مصرف گاز طبیعی در صنعت پس از هدفمندسازی یارانه ها بهبود نیافته و بطور معنیداری بدتر شده است. همچنین مشاهده شد تکنولوژی مورد استفاده در صنایع تولیدی ایران بطور معنی داری به سمت افزایش شدت مصرف گاز طبیعی پیش میرود. وجود رابطهی ضعیف بین قیمتهای نسبی نهاده های تولید و شدت انرژی بری نشان از این دارد که اتخاذ سیاست قیمتی نمی تواند در بهبود کارایی انرژی کارآمد باشد. در پایان پیشنهاد میگردد با توجه به سرعت تعدیل اندک صنایع در حرکت به سمت کارایی بلندمدت تعادلی گاز طبیعی، در کنار سیاست قیمتی باید به سیاستهای غیرقیمتی و حمایتی نیز اهتمام ورزید.

کلیدواژه ها:

کارایی انرژی ، قانون هدفمندسازی یارانه ها ، صنایع تولیدی ایران ، آلودگی زیست محیطی