جناس در غزلیات فهمی استرآبادی

فهمی به عنوان یک شاعر مکتب وقوعی واسوخت در غزلیات خود (که اغلب کوتاه و شش هفت بیتی هستند) برخلاف نظام سبکی غالب، به معشوق خود فخر نمی فروشد و با او وفادار می ماند اما بر وفق ویژگی دیگر شعر این دوره که استفاده محدود از صناعات ادبی است از آرایه های ادبی به خصوص جناس کم استفاده کرده است تا جایی که به عنوان مثال جناس لفظ را مطلقا استفاده نکرده واز انواع جناس مرکب، قلب کل و قلب بعض یکبار و یا حداکثر دوبار استفاده کرده است. با این حال جناس های به کار رفته در ۳۸۹ غزل او اکثرا مطلوب هستند و موسیقی شعرهای او را غنا می بخشند خصوصا همان یک جناس مرکب. این پژوهش به شیوه ی توصیفی تحلیلی و براساس منابع کتابخانه ای تهیه شده است و پیکره ی تحقیق، دیوان فهمی استرآبادی، تصحیح دکتر محمدحسین کرمی است.

کلیدواژه ها:

جناس ، تجنیس ، فهمی استرآبادی ، بدیع لفظی ، موسیقی درونی