نوروز، نماد رویش مجدد و تاب آوری است

نوروز، نماد رویش مجدد و تاب آوری است.

نوروز تنها یک رویداد فصلی یا گاه شماری ساده نیست، بلکه نمادی والا از رویش مجدد و پایداری فرهنگی است.

نوروز داستان پایداری ایرانیان است. نوروز، جشن بزرگ سال نوی ایرانی، نه تنها یک رویداد فصلی یا گاه شماری ساده است، بلکه نمادی والا از رویش مجدد و پایداری فرهنگی است که هزاران سال در خورشید خانه ایران زمین پابرجا مانده است.
این جشن که ریشه در آیین زرتشت و پیش از آن دارد، با رسیدن اعتدال بهاری و شروع سال نو، طبیعت را به زایش دوباره فرا می خواند.
نوروز نماد تاب آوری است و ایران وطن نوروز است.
هم اکنون شاهد آن هستیم این جشن باستانی در گستره جغرافیای فرهنگی ایران  از جمله مناطق کرد نشین کشورهای همسایه ایران هم گرامی داشته می شود.نوروز نماد رویش مجدد است.
نوروز جشن تاب آوری و رویش مجدد است.
نوروز، جشن آغاز بهار و سال نوی ایرانی، نمادی بی همتای تاب آوری و مقاومت در برابر گذر زمان و تغییرات است.
سفره هفت سین با نمادهایی چون سبزه (نماد حیات)، تخم مرغ (نماد تولد)، و سیب (نماد زیبایی)، خود گزاره ای است برای امید به زندگی و مقاومت در برابر سختی ها.

نوروز به ایرانیان یادآوری می کند که هر پایان، آغازی نوین است و هر زمستانی گذرا، بهاری جاودان را به دنبال دارد.
ایران، وطن نوروز و پایداری فرهنگی است.
ایران به عنوان مهد نوروز، سده ها شاهد تلاش های بی وقفه برای حفظ این جشن در برابر چالش های تاریخی بوده است.
نوروز همواره به عنوان نمادی از هویت ایرانی از سوی مردم حمایت شده است. این جشن در دوران های تیره تاریخ، پناهگاه فرهنگی برای ایرانیان بوده و به عنوان ارثی ناملموس، نسل به نسل منتقل شده است.
در دوران معاصر نیز، نوروز با تکیه بر ریشه های ایرانی، جایگاه خود را حفظ کرده است. این تاب آوری نشان می دهد که نوروز نه تنها یک جشن، بلکه بخشی از روح ایرانی است که هرگز نمی توان آن را از مردم جدا کرد.
آیین های نوروز، زبانی برای پایداری و امیدند.
آیین های چهارشنبه سوری، خانه تکانی، دید و بازدید، و سفره هفت سین، همگی ابعادی از ریشه داری فرهنگی در برابر فراموشی تاریخی هستند.
پریدن از روی آتش در شب چهارشنبه سوری، نمادی از پاکسازی روح از بیماری ها و شروری سال گذشته است.
خانه تکانی نیز به معنای رهانیدن خانه از گرد و غبار سالهای پیش و آماده شدن برای استقبال از نویدهای نوین است.
جشن نوروز نشان داده است فرهنگ ایرانی، هرچند پیر و هزاران ساله، همچنان زنده و پویا است. حتی در دوران مهاجرت و پراکندگی، ایرانیان با برپایی جشن نوروز در سرزمین های دور،  فرهنگ خاک و خانه خود را زنده نگه داشته اند.
نوروز جشن فرافرهنگی است.
هم اکنون  نوروز در سراسر جهان به عنوان جشنی فرافرهنگی شناخته می شود
یونسکو در سال ۲۰۰۹ این جشن را به فهرست میراث ناملموس بشری ثبت کرد و این امر نشان از جهانی شدن نمادهای ایرانی دارد. نوروز امید به آینده را با احترام به گذشته می آمیزد و به مردم می آموزد که در برابر تغییرات، هویت خود را حفظ کنند.
هر ساله، با رویش دوباره سبزه بر سفره هفت سین، ایرانیان به جهان ثابت می کنند که فرهنگشان همچون درختی استوار، ریشه هایش را در عمق تاریخ فرو کرده و شاخه هایش به سوی آسمانها رشد و توسعه یافته است.
نوروز داستان پایداری ایرانیان است؛ داستانی که هر بهار با خوشبختی و امید، صفحه نویی از آن نوشته می شود.
دکتر محمدرضا مقدسی- مشاور عالی ماموریت ملی تاب آوری فرهنگی و مدیر و موسس خانه تاب آوری ایران

مرجع : جام کوردی