مدل ساختاری پیش بینی علائم روان تنی و وضعیت عاطفی منفی در بیماران مبتلا به پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری مزمن التهابی پوست و مفاصل با واسطه پاسخ های ایمنی سلولی است که با التهاب ناشی از اختلال عملکرد سیستم ایمنی مشخص می شود و سبب التهاب، پوسته ریزی و تورم در بدن می شود و با علائم قابل مشاهده از جمله پلاک های برجسته بر روی پوست همراه است. این بیماری به این دلیل است که سیستم ایمنی بیش فعال، رشد سلول های پوست را سرعت می بخشد و در حالی که سلول های طبیعی پوست به آهستگی در طول یک ماه به طور کامل رشد و ریزش می کنند، در سوریازیس این فرآیند تنها در سه یا چهار روز انجام می شود و سلول های پوست به جای ریزش، بر روی سطح پوست انباشته و منجر به شکل گیری پلاک های برجسته می شود که سبب خارش مزمن، سوزش، گزش و زخم شدگی می گردد. تصور می شود که این بیماری زمانی شروع می شود که یک آنتی ژن ناشناخته سلول های T را فعال می کند و باعث ترشح انواع سیتوکین هامی شود که سپس توسط سلول های T فعال، سلول های التهابی و کراتینوسیت هاآزاد می شوند. بنابراین، سوریازیس را می توان به کمبود در تکثیر و تمایز کراتینوسیت و همچنین نفوذ سلول های التهابی از جمله لنفوسیت های T، ماکروفاژها[4]و نوتروفیل ها نسبت داد. ابتلا به سوریازیس بسته به سن و منطقه جغرافیایی متفاوت است و در کشورهای دورتر از خط استوا شیوع بیشتری دارد. علاوه بر این، تخمین های شیوع نیز در رابطه با ویژگی های جمعیت شناختی متفاوت است، زیرا مطالعات محدود به بزرگسالان تخمین های بالاتری از سوریازیس را در مقایسه با آنهایی که شامل همه گروه های سنی می باشد گزارش کرده اندهمچنین، شانس ابتلا به سوریازیس در مردان بیشتر از زنان گزارش شد.