در معایب آتش بس موقت و در ضرورت دستیابی اسراییل و فلسطین به یک توافق جامع صلح و همزیستی مشارکتی

رسیدن به آتس بس فی مابین اسراییل و فلسطینی ها همچون یک مسکن و تسکین دهنده ی موقت و گذرا است که مزایا و معایب خاص خود را در بردارد و باید از آتش بس موقت به سمت یک توافق جامع و پایدار صلح و توافق و همزیستی مشارکتی حرکت نمود و مشکلات و موانع را به شکل ریشه ای و بنیادین از سر راه توافق و همزیستی برداشت. رسیدن به یک توافق جامع و بنیادین و صلح پایدار بین اسراییل و فلسطینی ها، نیازمند رویکردی چندوجهی و همه شمول است. این رویکرد، به رسمیت شناختن شکایات تاریخی، رسیدگی به نگرانی های امنیتی متقابل، و هدف از همکاری واقعی برای ایجاد آینده مشترک است. برخی اجزای کلیدی در هموار کردن مسیر برای این صلح پایدار و همه جانبه ضروری هستند.

1. به رسمیت شناختن روایت های تاریخی: یکی از چالش های اصلی و پیش روی صلح، روایت های تاریخی و مذهبی عمیقا ریشه دوانده در هر دو طرف است. اسراییلی ها اغلب کشور خود را میراثی ابدی و اعتقادی و پناهگاهی برای حفاظت از آزار و اذیت سایر دول و ملل در قبال خود می بینند و بر پاسداری از این سرزمین تاکید دارند، در حالی که فلسطینی ها مبارزه خود را با ریشه قرآنی و مبارزه با آن چه اشغال و سلب مالکیت می دانند، تلقی می کنند. به رسمیت شناختن این روایت ها، شاید از طریق برنامه های آموزشی رسمی و ابتکارات گفتگو، می تواند به ایجاد درک و همدلی متقابل کمک کند. صداقت تاریخی در تصحیح سوتفاهمات و ترویج احترام به حقوق و آرزوهای مشروع یکدیگر حیاتی است.

2. راه حل فدرالیسم: چارچوب بحث شده ترین مسیر برای دسترسی به صلح، راه حل فدرالیسم در قالب یک کشور واحد برای دو دولت و دو ملت اسراییل و فلسطین است و راه حل دو کشوری به دلیل مخاطرات و مشکلات حاد امنیتی و چالش های گسترده ی پیس روی آن، به کناری گذاشته گردد. که فدرالیسم، شامل تصور یک کشور واحد و زیست فلسطینی ها در کنار اسراییل در قالب یک ساختار فدرالیسم است. این امر نیازمند اراده و رویکرد توافق شده متقابل برای تضمین امنیت و حاکمیت فدرالیسم است. هر دو طرف باید در مذاکرات صادقانه شرکت کنند و انعطاف پذیری را در حالی که منافع اصلی را، مانند وضعیت اورشلیم، ترتیبات امنیتی و حقوق پناهندگان، امنیت سهروندان حفظ می کنند، نشان دهند.

3. همکاری امنیتی: امنیت نگرانی اصلی هم برای اسراییلی ها و هم برای فلسطینی ها است. ایجاد ترتیبات امنیتی جامع که به مقابله با تروریسم و خشونت و قتل و نفرت و دگرستیزی بپردازد، ضروری است. همکاری در به اشتراک گذاشتن اطلاعات و عملیات امنیتی مشترک می تواند اعتماد را تقویت کند. علاوه بر این، حمایت بین المللی، شاید از طریق نیروی حافظ صلح چند ملیتی، می تواند در حفظ امنیت در طول دوره گذار کمک کند.

4. همکاری و توسعه اقتصادی: وابستگی اقتصادی می تواند به عنوان یک محرک قدرتمند برای صلح عمل کند. پروژه های اقتصادی مشترک و توسعه زیرساخت ها می تواند همکاری را ارتقا دهد و به هر دو جامعه ی اسراییل و فلسطینی سود برساند. با سرمایه گذاری در منابع مشترک، مانند آب، تجارت و انرژی و حمل نقل و تکنولوژی های نوظهور و دانش های نوبنیان، هر دو طرف می توانند به ارتقای سطح زندگی کمک کنند و منافع ذی نفع در حفظ صلح ایجاد کنند.

5. درگیر شدن بازیگران منطقه ای و بین المللی: حضور بین المللی در تسهیل مذاکرات و ارایه تضمین ها حیاتی است. کشورهایی که نفوذی در منطقه دارند، مانند سازمان ملل متحد و ایالات متحده، اتحادیه اروپا و کشورهای عربی و ایران و ترکیه، باید نقش پویاتر، مبتکرانه و فعال تری در میانجی گری مذاکرات ایفا کنند. حضور آن ها می تواند به اعتباربخشی به این روند و اطمینان از پایبندی به تعهدات کمک کند.

6. ابتکارات مردمی و مشارکت جامعه مدنی: سرانجام، پرورش صلح در سطح مردمی بسیار مهم است. درگیر کردن جامعه مدنی از طریق گفتگو، انجمن های علمی و سازمان های مردم نهاد و مبادلات فرهنگی(فیلم و سریال و موسیقی و آواز و تئاتر) و پروژه های مشارکتی، می تواند به پر کردن شکاف ها و کاهش خصومت کمک کند. ابتکاراتی که جوانان از هر دو جامعه را گرد هم می آورند، می تواند درک و همبستگی را پرورش دهد و نسلی را که به صلح متعهد هستند، پرورش دهد.

نتیجه گیری:

مسیر رسیدن به توافق صلح جامع بین اسراییل و فلسطینی ها با چالش هایی مواجه است اما غیرقابل غلبه نیست. با اتخاذ استراتژی جامع که شامل به رسمیت شناختن روایت های تاریخی، تعهد به راه حل فدرالیسم، تضمین همکاری امنیتی، ترویج توسعه اقتصادی و درگیر کردن هم شرکای منطقه ای و بین المللی و هم جامعه مدنی است، می توان پایه های صلح پایدار را تا حدود زیادی بنا نهاد.

تنها از طریق تعهد واقعی از هر دو طرف، همراه با حمایت منطقه ای و بین المللی، است که می توان این چشم انداز را محقق کرد و تاریخ درگیری را به آینده همزیستی مشارکتی تبدیل کرد.


نگارش: بنیامین صادقی(پژوهشگر صلح و حل و فصل منازعات و میانجیگری بین المللی)
شنبه 18 ژانویه و 29 دی

Bensad5800@gmail.com