قانون مداری در جامعه

 قانون مداری در جامعه

لازمه ی زندگی اجتماعی، وجود اصطکاک و برخورد بین منافع و خواسته های افراد است و هیچ جامعه ای از این تعارضات در امان نمی باشد، لکن جامعه ای می تواند از چنین آسیب هایی در امان باشد که بتواند به بهترین نحو، قانون گرایی را در جامعه بسط و توسعه داده و قانون مداری، بخشی از فرهنگ حاکم بر زندگی ایشان شده باشد.التزام به قانون و قانون مداری در عصر مدرن، یکی از ضرورت های غیر قابل انکار در عرصه های فردی و اجتماعی است؛ امروزه با گسترش دور از انتظار در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی، ضرورت وجود یک نهاد به نام قانون بیش از پیش احساس می شود. قوانین با مشخص کردن حد و مرز های حقوق و تکالیف افراد، درصد هستند که اولا از هرگونه تضارت و اصطکاک بین افراد بکاهد، ثانیا در صورت بروز هرگونه اختلاف، راهکارهای مقتضی را به جهت مرتفع نمودن موانع موجود ارائه نماید و مرجع کارآمدی برای رفع اختلافات موجود باشد.

 بنابراین، اصل وجود قانون در جامعه، ضرورتی غیر قابل انکار می باشد؛ اما سوالی که وجود دارد این است که جامعه قانون مدار، از رهگذر التزام به قوانین موضوعه، چه دستاوردی را برای خود رقم خواهد زد و اصولا جامعه قانون مدار، به چه اهداف و دستاوردهایی می تواند دست پیدا کند؟ که در ادامه، این نوشتار درصدد واکاوی برخی از فوائد قانون مداری برای جامعه خواهد بود. پیش از بیان دستاوردها و ثمرات قانون گرایی در جامعه، می توان به سیره و سنت ائمه علیهم السلام در مواجه با قانون شکنی اشاره کرد که به عنوان مثال، حضرت امیر(ع) می فرمایند:«لم یکن احد اهون علی ممن اعوج منکم ثم اعظم له العقوبه و لا یجد عندی فیها رخصه»[1] به این معنا که خوارترین افراد نزد من انسان کج رفتار است، که او را به سختی کیفر خواهم داد، و هیچ راه فراری نخواهد داشت و شاید سوالی که مطرح می شود این باشد که به چه دلیل، حضرت(ع) تا این اندازه بر قانون گرایی و قانون مداری جامعه تاکید دارند و پاسخ این است که هرگونه قانون شکنی و هنجار شکنی در جامعه، عموم مردم را از فوائد و ثمرات قانون مداری محروم می کند.