تتو و برخاست هویت سیال
از علایقی که افراد بسیاری، به خصوص جوانان درگیر آن هستند، گرایش به خالکوبی یا تتو است. این عمل نوعی کنش است که دارای بار معنایی فردی و اجتماعی است. خالکوبی امری اجتماعی-فرهنگی است که در سال های اخیر در میان جوانان رایج شده است. امروزه تب زیبایی در بین جوانان و نوجوانان به یک دغدغه بزرگ تبدیل شده است و در این میان خالکوبی و تتو روی پوست، مشتریان خاص خود را دارد. این مشتریان که عمدتا جوانان هستند و روز به روز به تعدادشان افزوده می شود نه تنها حاضرند هزینه های زیادی برای اجرای طرح های عجیب و غریب روی بدنشان پرداخت کنند، بلکه برای تتو کردن، حاضرند سلامت خود را نیز به خطر بیاندازند.
خالکوبی اولین بار در جهت تمایز بین گروهای خرده فرهنگ به کار رفت. خالکوبی از مسائلی مانند احساس سرخوردگی، شکست درونی، بحران عاطفی و استرس و افسردگی، محرومیت نسبی، شکست عاطفی و از هم گسیختگی نظام خانواده تاثیر می پذیرد. برخی از جوانان، برای ثبت خاطرات و یادآوری برخی اتفاقات بدن خود را انتخاب می کنند. تتو می تواند این امکان را ایجاد کند که وقایع و خاطرات برای همیشه و به طور دایم در بدن ثبت شوند. براساس مطالعات انجام شده کسانی که خالکوبی می کنند جامعه و گروه های اجتماعی بسیار کم آنها را می پذیرند.
مطابق نتایج و مطالعات صورت گرفته، میزان گرایش به خالکوبی در جامعه ایران شدت بیشتری یافته و در میان زنان و مردان به فراوانی مشاهده می شود. زمانی فقط اشراف و اعیان و سلبریتی ها خالکوبی می کردند؛ درحالی که امروزه گروه زیادی از مردم پوست بدنشان را خالکوبی می کنند. در خالکوبی، بیشتر با نوک قلم های خودنویس، رنگ هایی به زیر پوست می فرستند. در بیشتر مواقع، احتمال ورود این رنگ های شیمیایی به رگ و ایجاد بیماری وجود دارد. بسیاری از رنگ های استفاده شده برای آرایش و تزریق در پوست ازنظر پزشکی تایید نشدند و عامل سرطان هستند با این وجود هنوز هم گرایش به خالکوبی در حال افرایش است و به یک مساله اجتماعی تبدیل شده است.