(رئالیسم) فلسفه واقعیت گرایی
رئالیسم یک جریان هنری و فلسفی است که در دهه های اولیه قرن نوزدهم در اروپا به ویژه در فرانسه و بلژیک شکل گرفت. این جنبش هنری تلاش می کند تا به تمثیل و بازتاب دقیقی از واقعیت های فیزیکی و اجتماعی بپردازد و از ویژگی های کلیدی این جریان تمایل به نمایش و توصیف دقیق و واقع گرایانه عناصر طبیعی از جمله رنگ، نور، حالت و موضوعات زندگی روزمره است.
در حوزه تصویرسازی، رئالیسم به طور خاص به نقاشی ها یا نقاشانی اشاره دارد که به تصویر کشیدن موضوعات زندگی روزمره یا مناظر طبیعی با دقت بالا و بیش از حد واقع گرایانه می پردازد. این جریان عموما با ایجاد اثرات هنری بسیار واقع گرایانه و دقیق مشخص می شود.
از نظر فلسفی، رئالیسم به تلاش برای بازتاب و نشان دادن وضعیت اجتماعی و اقتصادی واقعی مردم در زمان خود می پردازد. این جریان معتقد است که هنر باید واقعیت را نشان دهد و باید از تمایلات نمایشی و تعریفی دوری کند تا به ماهیت اصلی واقعیت نزدیک شود.
اصول اساسی رئالیسم هنری شامل توجه به جزئیات واقعی، رهایی از نمادین بودن و تمایل به تصویرسازی و توصیف واقعیت درونمایه زندگی انسان ها است. این جریان همچنین به تصویر کشیدن زندگی شهری و روستایی، کارگران، روزمره های معمول مردم و تصاویری از نقاط جغرافیایی خاص متمرکز است.
در موسیقی و نمایشنامه نیز رئالیسم به معنای تلاش برای بیان واقعیت های انسانی از جمله احساسات و رویدادهایی که در جوامع و زندگی روزمره مردمی رخ می دهند استفاده می شود.
استفاده از این جریان هنری در مقالات و تحقیقات علمی می تواند به تحلیل تاثیرات فرهنگی و اجتماعی هنر بر جوامع و تاثیر آن بر فرهنگ جهانی بپردازد. این موضوع می تواند در زمینه های فرهنگ شناسی، هنرهای تجسمی، معماری و حتی ادبیات مطرح گردد و به بحث درباره ارتباط بین هنر و جوامع انسانی کمک کند.
رئالیسم یکی از مکاتب مهم در فلسفه است که به بررسی واقعیت و وجود مستقل از ذهن انسان می پردازد. این مکتب معتقد است که واقعیت خارجی از دیدگاه ها و باورهای انسانی مستقل است و واقعیتی مستقل از تجربه فردی وجود دارد.
رئالیسم ایده آلیست و به بیان دیگر، باور دارد که اشیاء و وقایع دارای واقعیتی مستقل هستند که به تجربه و دیدگاه انسانی وابسته نیستند. این مکتب بر این باور است که واقعیت وجود دارد حتی اگر ما به آن اعتقاد نداشته باشیم و یا آن را تجربه نکرده باشیم.
رئالیسم در زمینه های مختلفی از جمله علم، فلسفه، هنر و اخلاق تاثیر گذار بوده است. در فلسفه علم، رئالیسم علمی به معنای اعتقاد به واقعیتی مستقل از انسان و تجربه اش است. این مکتب بر این باور است که قوانین و تجربیات علمی واقعیتی از جنس خود دارند و مستقل از نظرات و باورهای انسانی به وجود آمده اند.
رئالیسم در حوزه فلسفه اخلاق نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این مکتب معتقد است که ارزش ها و اخلاقیات نه تنها به دیدگاه و باورهای انسانی بستگی ندارند، بلکه دارای واقعیتی مستقل هستند که مستقل از سلیقه و باورهای انسانی وجود دارند.
در زمینه هنر نیز رئالیسم تاثیر گذار است. این مکتب به ارزش واقعیت و صداقت در نمایشگری و نگارش هنری توجه دارد و معتقد است که هنر نباید تنها از دیدگاه و سلیقه خالق هنر، بلکه باید از دیدگاه یک واقعیت مستقل نیز مورد بررسی قرار گیرد.
رئالیسم به عنوان یکی از جریان های اصلی فلسفی تاریخی، پیچیدگی ها و پرسش های فراوانی را به همراه داشته است. مفکرانی چون آریستوتل، افلاطون و سقراط نقش اساسی در تاثیر گذاری و شکل گیری رئالیسم داشته اند. همچنین، در دوران مدرن، فیلسوفانی چون دکارت، هوم و راسل بر نظریات رئالیسم تاکید داشته اند.
به طور خلاصه، رئالیسم یکی از مکاتب مهم فلسفی است که به بررسی واقعیت خارجی، مستقل از دیدگاه ها و باورهای انسانی می پردازد. این مکتب در زمینه های مختلف فلسفی تاثیر گذار بوده و همچنین نقش مهمی در تاریخ فلسفه داشته است.