چیستی و چگونگی تربیت:

چیستی و چگونگی تربیت:

هویت معادل چند واژه است:

- تشخص: آن چیزی که به عنوان یک انسان به واسطه ی آن شناخته می شویم.

- شاکله: یک مفهوم قرآنی است، اسکلت بندی که شخصیت ما را ساخته است.

- ملکه: یک مفهوم اخلاقی است آن حالت تثبیت شده ی صفات و خلقیات است.

هویت: 1- فردی 2- جمعی

هویت جمعی لایه هایی دارد: لایه انسانی، دینی، ملیت، جنسیت، خانوادگی، فومی، مذهبی و ....

هویت مثل موم است؛ نامتعین و سیال است کم کم شکل می گیرد، در محیط و موقعیت به وجود می آید.

مولفه های تربیت:

صیرورت و تدریجی است؛ تربیت دفعی نداریم.

تعامل ناهم تراز : یک مربی نسبتا رشد یافته است. مربی مرتبه وجودی بیشتری نسبت به متربی دارد؛ صفات و مهارت ها و توانایی های بیشتری دارد، پخته تر و درست تری است.

تربیت یک فرایند تعاملی زمینه ساز تکوین و تعالی پیوسته است. تربیت یکپارچه است، چارچوب و معیار دارد ، مسیر را نشان می دهد.

همه ی تربیت، تربیت رسمی و عمومی نیست.

- فرد صالح در مدرسه صالح به وجود می آید و مدرسه صالح مهم است؛ چون خانواده صالح از فرد صالح به وجود می آید که شخصیت آن در مدرسه شکل گرفته است.

مدرسه صالح کانون تحقق حیات طیبه است.

تحلیلی بر عنوان:

دوره نوجوانی دوره هویت یابی، بلندپروازی و دوره تثبیت شخصیت است. این دوره با انواع تغییرات، تحولات و دگرگونی ها همراه است. انواع بحران هایی مانند بحران تظاهرات روانی که در آن فرد کاملا از دوران کودکی جدا نشده است. اگر نوجوان نتواند مسیر متحول شده و دگرگونی را به طور صحیح به پایان برساند، دچار اختلال می شود. از دوره اول نوجوانی که به نحوی فرو رفتن در خویشتن آغاز می شود و تا مرحله گشایش که تمرکز در حالت قبلی و از خود بیرون آمدن و پایان دادن به دوره بحرانی نوجوانی محسوب می شود، بسیاری از حوادث ناگوار ممکن است در این سن به وجود بیاید، از جمله این مورد می توان: گرایش به انحرافات، انجام جرم، اعتیاد، انواع اختلالات (روانی، خلقی، اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی)اشاره کرد. در حقیقت، موفقیت مربی در گرو شیوههایی است که برای رسیدن به اهداف اخلاقی اتخاذ کرده و به کار میبندد به همین جهت گزافه نیست اگر بگوییم که خطیرترین و دشوارترین مرحله از فرآیند تربیت اخلاقی، تعیین و تشخیص روش تربیتی و استفاده و به کارگیری صحیح و موثر آن است. مربیای قادر به تشخیص صحیح شیوههای تربیت اخلاقی است، که از ویژگی های عمومی و اختصاصی متربیان و نیز مبانی، اصول و اهداف اخلاقی که باید مراعات نمود، آگاهی کامل داشته باشد. با این تفاسیر تربیت اخلاقی، مانند کیمیایی است که می تواند نوجوان را از تمایلات سرکش و انحرافات نجات داده و وی را به سرمنزل حقیقیت برساند. علامه مصباح یزدی از صاحب نظران برجسته عرصه تعلیم و تربیت اسلامی، روش هایی (فطرت گرایی، غفلت زدایی، آگاهی بخشی، بینش افزایی، الگودهی، حسن خلق، محبت ورزی، تبشیر و انذار و سیر از آسان به مشکل) برای انجام هر چه بهتر تربیت اخلاقی نوجوانان بیان فرموده اند . در نهایت چنین می توان عنوان نمود که اگر مربی با استفاده از روش های مذکور به تربیت اخلاقی نوجوان بپردازد، این دوران با تمام سختی های خود به زیباترین مرحله عمر و دوره دریافت ارزش های دینی، فرهنگی، اجتماعی و فصل شیرین زندگی تبدیل می شود .