نگاهی کوتاه به پدیده سقط جنین در ایران

نگاهی کوتاه به پدیده سقط جنین در ایران

امیرحسین صفدری پژوهشگر علم حقوق در خصوص این پدیده مهم نوشت:

مقدمه

پدیده سقط جنین یکی از مهمترین پدیده های حقوقی، فقهی، اجتماعی، درمانی، فرهنگی و... در هر جامعه ای محسوب می شود. سقط جنین در اصطلاح عام یعنی عدم تکامل نطفه، و در تعریف کلی تر آن، جنین موجودی است که هنوز در رحم مادر به رشد خود ادامه می دهد، و سقط به بچه نارس یا مرده معنا شده است. البته پزشکان معتقدند سقط جنین یعنی اخراج عمدی یا مصنوعی یا خروج خود به خود حمل قبل از آنکه جنین قادر به زنده ماندن باشد که شامل خروج جنین قبل از هفته بیستم بارداری یا وزن جنین کمتر از 500 گرم است می باشد.

از منظر فقهی و قانونی تعریف دقیق و جامعی از سقط جنین ارائه نشده ولی با این حال در حقوق کیفری ایران سقط جنین، با زایمان قبل از موعد طبیعی که جنین خارج از رحم زنده نگه داشته می شود، دو مقوله جدا از هم هستند و از نظر پزشکی قانونی ختم حاملگی قبل از موعد طبیعی را سقط گویند و آن در صورتی است که جنین خارج از رحم مادر قادر به زندگی نباشد. خوشبختانه در اکثر کشورهای دنیا به این پدیده مهم پرداخته اند، و در ایران هم به پدیده مهم سقط جنین نگاه ویژه ای شده است.

نگاه دین مبارک اسلام به پدیده سقط جنین

بطور کلی اسلام با سقط جنین مخالف است و این مسله را می توان از آیات قرآن و روایات اهل بیت و نظر مراجع تقلید شیعه متوجه شد. اکثر مراجع تقلید درباره سقط جنین بیان کرده اند که: سقط جنین عمدی شرعا حرام است، مگر آنکه استمرار حاملگی برای حیات مادر خطرناک باشد که در این صورت سقط جنین قبل از ولوج روح، اشکال ندارد، ولی بعد از دمیدن روح جایز نیست حتی اگر ادامه حاملگی برای حیات مادر خطرناک باشد مگر آنکه استمرار بارداری، حیات مادر و جنین هر دو را تهدید کند و نجات زندگی طفل به هیچ وجه ممکن نباشد ولی نجات زندگی مادر به تنهایی با سقط جنین امکان داشته باشد.