از خود گذشتگی افراطی ناشی از چیست ؟

خودگذشتگی افراطی ریشه در نیازهای دیگران دارد یا ما؟ 

اگر نیازهای ما در کودکی به قدر کافی برآورده نشود _ یعنی وقتی والدینی که به آن ها وابسته ایم قادر نباشند با احساسات مان همدلی کنند _ ظرفیت ما هم برای همدلی کردن با دیگران محدود می شود. به همین سیاق، ظرفیت ما برای عشق ورزی حقیقی به دیگران هم به شدت محدود می شود. یعنی دغدغه های مان بیشتر به خودمان برمی گردد.

از طرفی، در این وضعیت ممکن است بیش ازحد همدلی نشان دهیم، یعنی تمرکزمان «بیش ازحد» روی نیازهای دیگران باشد. در خانواده هایی که والدین درزمینه هیجانات دست شان خالی ست و تقریبا چیزی برای عرضه ندارند (یعنی خودشان نابالغ و به شدت نیازمندند)، کودکان احتمالا یاد می گیرند که فقط ازطریق رسیدگی به نیازهای دیگران است که می توانند به نیازهای خودشان رسیدگی کنند. این کودکان ممکن است در بزرگسالی بسیار فداکار و ازخودگذشته به نظر برسند؛ اما باید به یاد داشته باشیم که این نوع همدلی چندان ربطی به نیازهای دیگران ندارد، بلکه هدف آن بیشتر تحقق یک خودانگاره آرمانی ست که ازطریق آن شخص بتواند با شرم مبارزه کند. 

به بیان دیگر، این نوع همدلی بیشتر ناشی از نیازهای ارضا نشده است، نه سخاوتمندی واقعی. 

ظرفیت قدرشناسی، عشق ورزی و همدلی کردن با نیازهای دیگران مواردی است که محصول یک محیط کودکی «به حد کافی خوب» است. احتمال دارد خودبینی شدید یا ازخودگذشتگی کاذب ریشه در محرومیت هیجانی بیش ازحد داشته باشد.

باهوش ها دوام نیاوردند

سخت کوش ها هم دوام نیاوردند

پس چه کسانی دوام آوردند و ماندند؟ «انعطاف پذیرها»

و تو این عبارت دو کلمه ای تکه دوم مهم تره؛ «پذیرش»یعنی بپذیریم دنیای ما پر از رنج و سختی های متفاوته و ما باید باهاش کنار بیایم و دوام بیاریم..