امام حسین شناسی

یادداشت

نویسنده:محمدرضا قاسمی

آقای کورت فریشلر ، اسلام شناس آلمانی -2003م می گوید :

حسین (ع) طبق اطلاعاتی که از روحیه او داریم ، با خونسردی و بدون تاثر از کشته شدن فرزندان ، از تنهایی نبالید و آرزوی به امداد لشگری از کسی نداشت ؛ وی یک عرب اصیل بشمار می آمد و از کشته شدن نمی نالید ؛ وی گذشته از همه اینها ، به کار خودش عقیده داشت و می دانست برای چه کشته می شود ؛ درحالی که می توانست با روی موافقت به یزید ، زندگی راحت مادام العمری برای خودش تدارک ببیند 

حسین (ع) به دنبال فداکاری کامل بود و درروز دهم سال 61 هجری قمری ، هیچ چیز جز نام بزرگ او باقی نماند ؛ حسین (ع) هیچ ترس و تنبلی و نامیدی مطلق نداشت و آماده مقابله با دشمن بود (فریشلر ص 441) آقای فریشلر ، اساسا هرگونه موضع ضعفی که از امام حسین (ع) در تاریخ و مقاتل نقل شده را نفی می کند برای مثال ایشان آن جمله معروف حضرت در لحظات آخر که فرمود : آیا کسی هست مرا یاری دهد ؟ را قبول ندارد و قائل است که طبق اطلاعاتی که از عاشورا دارد ، هیچ موضع ضعفی نبود جز فریاد های حماسی از سوی سید الشهدا (ع)

فریشلر جمله معروف طوماس مان ( محقق آلمانی ) درباره وفاداری که گفته :" وفاداری یک مقوله بزرگ توام با لجاجت است ؛ هرکسی وفادار به چیزی شد ، دیگر سازشکار نیست " درباره امام حسین (ع) را رد می کند ! چرا که قائل است حسین (ع) ، وفادار بود ولی لجوج نبود ! چرا که وفاداری وی ، با عقل و منطق و تجربه چندین ساله خودش بوده