موانع خط مشی گذاری در صنعت هوانوردی، شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی

محدودیت زیرساخت و منابع

بلا استفاده بودن و تجهیزات نامناسب فرودگاهی موجود کشور که در خدمت پروازهای تجاری برنامه ریزی شده نیستند و می توانند در هوانوردی عمومی از آن بهره گیری شود، یکی از محدودیت های اصلی توسعه هوانوردی عمومی در ایران به شمار می رود. همچنین عدم رعایت اصول تعمیرات و نگهداری مربوط به هواپیماهای حال حاضر رده هوانوردی عمومی در ایران باعث شده است تا کارایی هواپیماها در بهره گیری مناسب از آن با مشکل مواجه شود فقدان بستر های آموزشی و مهارتی برای آموزش خلبانان و کادر پروازی و همچنین حوزه تعمیرات و نگهداری از محدودیت های مرتبط با منابع انسانی در کشور به شمار می رود.

محدودیت فضای پرواز

بدون شک وجود به اندازه کافی مسیر حرکت، برای هر وسیله حمل و نقل چه زمینی و چه هوایی و یا دریایی مورد نیاز است . این مسئله می تواند در حوزه هوانوردی نیز قابل توجه باشد. از آنجا که بحث پرواز و بستر لازم برای مسیر پرواز در کشور به دلیل محدودیت های گوناگون با ملاحظاتی همراه است. مدیریت و رفع موانع پروازی و فراهم کردن مسیر امن برای استفاده وسایل پرنده می تواند انگیزه لازم برای توسعه هوانوردی عمومی را برانگیخته نماید. مدیریت موثر ترافیک هوایی متعاقب ایجاد بستر فضای پرواز در افزایش نرخ استفاده از وسایل پرنده عمومی بسیار تاثیرگذار است.

محدودیت های مقرراتی

عدم وجود چارچوب قانونی لازم در صنعت هوانوردی عمومی و پایش قوانین در صنایعی همچون هوانوردی که تابع قوانین و استانداردهای بیشمار است. مانع ترغیب فعالان صنعت هوانوردی می شود. اطمینان از ایمنی و امنیت پرواز و پایش مداوم اجرای قوانین و مقررات در افزایش اطمینان حوزه تقاضا تاثیرگذار است.

محدودیت های مدیریت و فناوری

محدودیت های مهندسی و تکنولوژی در صنایع پیشرفته نظیر هوانوردی ، مزایای موجود در صنعت تولید وسایل پرنده را با محدودیت هایی مواجه کرده است. بیشتر سازندگان هوانوردی عمومی در دستیابی به سودآوری حوزه هوانوردی با چالش مواجه هستند. عدم وجود دانش فنی و تجربه تکنولوژیک در 2 حوزه طراحی و تولید مصنوعات هوانوردی عمومی و اجرای پروژه های انتقال تکنولوژی با هدف بومی سازی و طراحی و تولید هواپیمای رده هوانوردی عمومی در داخل کشور ، همواره با چالش های فراوان همراه بوده است . خصوصا اگر روند تعاملات خارجی در امر انتقال تکنولوژی به داخل کشور، از ملاحظات سیاسی و شرایط کشور در عرصه بین المللی تاثیرگذار باشد .

نتیجه گیری

نکته قابل توجهی که در بررسی های صنعت هوانوردی جلب نظر می کند آنست که تخصص هوانوردی در کشور ما به دلیل استقبال جامعه، جوانان و سرمایه گذاران در حال توسعه می باشد و امروزه مراکز متعدد آموزشی در زمینه های مختلف و با سطوح متفاوت مشغول ارائه خدمات آموزشی هستند. موضوع مهمی که می بایست مورد توجه قرارگیرد نقطه ضعف این سامانه است یعنی گسسته، بخشی و پراکنده بودن این گونه آموزش ها عدم جذب علاقه مندان مستعد، فقدان دسترسی به منابع و مراکز معتبر آموزشی جهانی می باشد. به عبارت دیگر آموزش در بخش هوانوردی باید براساس فناوری روز منجر به شکوفایی استعداد و افزایش علاقه برای ادامه تحصیل و افزایش دانش و گسترش حوزه دید و تعالی دانشجو شود و فارغ التحصیلان جذب بازارهای کار بین المللی شوند.

صنعت هوانوردی عمومی با دارا بودن بیش از 10 زیر شاخه از ارائه خدمات و تامین قطعات گرفته تا مباحث مربوط به تعمیرات و نگهداری یکی از صنایع بسیار پربازده به شمار می رود که با بررسی زنجیره ارزش این صنعت می توان پتانسیل های فراوان از سودآوری بخش ها و زیر بخش های گوناگون آن را بالفعل کرد. افزون بر آن با توجه به ایجاد تقاضای بسیار برای استفاده از خدمات هوانوردی عمومی با مقاصد تفریحی، اقتصادی ، گردشگری و ... امکان ایجاد شغل برای حجم عظیمی از نیروی کار فعال کشور فراهم می شود.