سکوت

فایده سکوت، روی آوردن به تفکر است. متفکر بودن می تواند به افزایش خلاقیت و شکل گیری ایده های نوآورانه منجر شود. روانکاوها نیز معتقدند که کار خلاق بیشتر در تنهایی یا بعد از یک دوره آمیخته با سکوت و خلوت، کامل می شود. در واقع استدلال شان این است که وقتی ما دنیای بیرون را کنار می زنیم و صرفا روی کارمان تمرکز می کنیم، خلاقیت جوانه می زند و رشد می کند. سکوت همچنین می تواند سبب پرورش خودآگاهی عمیق تر در ما شود و رشد شخصی و درون نگری را تقویت کند. با کمک سکوت به آرامش درونی نیز می رسیم و با بنیه ای قوی تر به مقابله با استرس ها و فشارهای زندگی برمی خیزیم. همین موضوع باعث می شود تا فرآیند یادگیری نیز در ما بهبود یابد و بهره وری بیشتر شود چرا که سکوت با کاهش حواس پرتی و بهبود کارایی رابطه تنگاتنگ دارد و سکوت همچنین صبر و شکیبایی را در ما پرورش می دهد و این امکان را برای مان فراهم می کند تا در چالش ها و لحظات دشوار زندگی با آرامش بیشتری ظاهر شویم. در یک کلام می گویند سکوت کن تا رستگار شوی. 

سکوت و یا کم گویی، سپری است دفاعی در برابر افکاری که از بخش کنترل نشده و تربیت نیافته ی مغز ما می جوشد و ما ندانسته آنان را تبدیل به صوت می کنیم و سبب ضعیف شدن قوای معنوی و روحی خود می گردیم.

افکار، جملات و کلمات، اغلب بار منفی و ارتعاشی غیرسازنده دارند که عادت پرگویی، بیهوده گویی، آنها را تبدیل به دشمنی نموده که از وجود ما تغذیه می کند و ما را وادار به خلق آنان می نماید.

در قدم اول، با کاستن از نیمی از حرف هایی که روزانه در ذهن با خود می گوییم و یا بر زبان می آوریم، توانایی غلبه بر بیهوده گویی مخرب را به دست خواهیم آورد و در دراز مدت آثار بسیار آشکار سلامتی روانی و جسمی در وجودمان پدید خواهد آمد.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله : اذا رایتم المومن صموتا فادنوا منه فانه یلقی الحکمه . هرگاه مومن را خاموش دیدید ، به او نزدیک شوید که به او حکمت القا می شود. امام علی علیه السلام: الصمت حکم، و السکوت سلامه. خاموشی، حکمت در پی دارد و سکوت، سلامت.

سکوت امکان بازسازی سلول های مغز را فراهم می کند: براساس تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۳ روی موش ها انجام گرفت و نتایج آن در نشریه Brain منتشر شد، ۲ ساعت سکوت روزانه به شکل گیری سلول های جدید در هیپوکامپ منجر می شود. این بخش از مغز مسئولیت یادگیری، حافظه و کنترل احساسات را برعهده دارد.

سکوت توان ذهنی را بازیابی می کند: در زندگی روزمره، دائما اطلاعات حسی به مغز ارسال می شوند و فرایند تصمیم گیری، حل مشکل و کنترل امور روزمره، بخش عمده ای از مغز را درگیر می کند. با اجرای مکرر این فرایندها، توجه و توان مغزی کاهش می یابد و احتمالا در هنگام تمرکز، حل مسئله و ارائه ایده های جدید با مشکل مواجه می شویم. زمانی که از محرک های صوتی رهایی می یابیم، مغز برای بازسازی و بازیابی توان خود فرصتی به دست می آورد.

سکوت موجب کاهش استرس و تنش می شود: براساس نتایج تحقیقات، آلودگی صوتی عامل فشار خون بالا و حمله قلبی است و موجب کاهش شنوایی و افت سلامت عمومی بدن می شود. صداهای بلند با تحریک بخش آمیگدال مغز که وظیفه درک احساسات را برعهده دارد، باعث افزایش استرس و تولید هورمون کورتیزول می شوند در حالی که سکوت دارای آثار مخالف آلودگی صوتی است و تنش را از مغز و بدن دور می کند. براساس تحقیقاتی که در سال ۲۰۰۴ در نشریه Heart منتشر شد، ۲ دقیقه سکوت موجب از بین رفتن تنش می شود و به آرامش فرد کمک می کند.