مددکاری اجتماعی بیمارستان

مددکاری اجتماعی در نظام سلامت و مراقبت های بهداشتی یکی از قدیمی ترین و ریشه دارترین عرصه های مددکاری اجتماعی است. در این حوزه، مددکاران اجتماعی بیمارستان نقش مهمی در ارائه خدمات به بیماران و خانواده های آنها ایفا می کنند.

مددکاران اجتماعی بیمارستان با درک تاثیرات روانشناختی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر سلامت و رفاه بیماران، در بستر محیط و روابط اجتماعی آنها مداخله می کنند. آنها از حقوق بیماران و خانواده های آنها در برابر تبعیض، محرومیت و سوءاستفاده حمایت می کنند.

مددکاری اجتماعی بیمارستان به عنوان یک رشته تخصصی، به بررسی و حل مسائل روانی، اجتماعی و اقتصادی بیماران و خانواده های آنان می پردازد. مددکاران اجتماعی در بیمارستان ها با ارائه مشاوره و حمایت های لازم، به کاهش اضطراب و استرس بیماران و خانواده ها کمک می کنند. این خدمات شامل شناسایی نیازهای درمانی، ارتباط با منابع مالی و اجتماعی، و پیگیری درمان بیماران است. همچنین، مددکاران در راستای حمایت از حقوق بیماران و جلوگیری از تبعیض و سوءاستفاده فعالیت می کنند

مددکاری اجتماعی در بیمارستان ها به عنوان یک حرفه تخصصی، وظایف متنوعی را در زمینه حمایت از بیماران و خانواده های آنان بر عهده دارد. این فعالیت ها شامل مشاوره، ارزیابی وضعیت اجتماعی و روانی بیماران، و هماهنگی خدمات درمانی است.مددکاران اجتماعی در بیمارستان ها وظایف عمومی و اختصاصی متعددی دارند. وظایف عمومی شامل شناسایی و ارزیابی نیازهای بیماران، مشاوره و راهنمایی در مسائل بهداشتی و درمانی، و ارتباط با سایر نهادهای اجتماعی برای ارائه خدمات حمایتی است.

 وظایف اختصاصی مددکاران اجتماعی نیز شامل پیگیری درمان بیماران، کمک به حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی آن ها، و ارائه مشاوره های حقوقی در موارد خاص می شود. این مددکاران همچنین در بحران ها به بیماران و خانواده هایشان حمایت روانی ارائه می دهند و با تیم های پزشکی همکاری می کنند تا بهبود وضعیت سلامت بیماران را تسهیل کنند

وظایف عمومی مددکاران اجتماعی

مددکاران اجتماعی در بیمارستان ها وظایف عمومی و اختصاصی دارند که به شرح زیر است:

- بررسی و حل مشکلات بهداشتی و درمانی: مددکاران به شناسایی و حل مسائل مربوط به بیماران کمک می کنند، از جمله مصاحبه با بیماران و خانواده ها برای جمع آوری اطلاعات لازم.

- راهنمایی و معرفی خدمات: آن ها بیماران را به خدمات پزشکی و پیراپزشکی مناسب ارجاع می دهند و به آن ها در دسترسی به امکانات درمانی کمک می کنند.

- جمع آوری اطلاعات: مددکاران مسئول جمع آوری آمار و اطلاعات درباره فعالیت های واحد مددکاری هستند و نتایج را به مقامات ذی ربط گزارش می دهند.

- همکاری با سایر نهادها: آن ها همچنین با نهادهای مختلف برای ارائه خدمات بهتر به بیماران همکاری می کنند، به ویژه در مواقع بحران مانند حوادث طبیعی.

فرآیند مداخلات مددکاری اجتماعی بیمارستان

فرآیند مداخلات مددکاری اجتماعی شامل مراحل زیر است:

1.شناسایی بیماران نیازمند به خدمات مددکاری اجتماعی از طریق مصاحبه و بررسی پرونده های پزشکی، فرآیندی حیاتی در سیستم های بهداشتی است. مددکاران اجتماعی با استفاده از روش های مختلف مانند راند، تریاژ و معرفی از بخش های مختلف، بیماران آسیب پذیر را شناسایی می کنند. این فرآیند شامل ارزیابی وضعیت اجتماعی، اقتصادی و روانی بیمار است که از طریق مصاحبه و مطالعه پرونده پزشکی انجام می شود. هدف اصلی این ارزیابی، تعیین نیازها و مشکلات اجتماعی بیمار و ارائه مداخلات مناسب برای بهبود وضعیت سلامت و رفاه او می باشد

 

2.ارزیابی روانی اجتماعی: انجام ارزیابی جامع برای بررسی وضعیت اجتماعی، اقتصادی و حمایتی بیمار توسط مددکاران اجتماعی، فرآیندی حیاتی است که به شناسایی نیازها و چالش های بیمار کمک می کند. این ارزیابی شامل جمع آوری اطلاعات درباره وضعیت مالی، دسترسی به خدمات بهداشتی، حمایت های خانوادگی و اجتماعی، و شرایط زندگی بیمار است. مددکاران با استفاده از مصاحبه ها، پرسشنامه ها و مشاهدات، به تحلیل داده ها پرداخته و برنامه های حمایتی مناسب را طراحی می کنند. هدف نهایی این ارزیابی، ارتقاء کیفیت زندگی بیمار و تسهیل دسترسی به منابع مورد نیاز است.

3.تدوین برنامه مداخله: بر اساس ارزیابی ها، برنامه هایی برای حمایت از بیماران طراحی می شود که شامل مشاوره های فردی یا گروهی است.بر اساس ارزیابی های انجام شده، برنامه های حمایتی برای بیماران طراحی می شود که شامل مشاوره های فردی و گروهی است. این برنامه ها با هدف بهبود سلامت روان و افزایش کیفیت زندگی بیماران تدوین شده اند. مددکاران اجتماعی با ارائه مشاوره های تخصصی، به بیماران کمک می کنند تا احساس تنهایی و اضطراب را کاهش دهند و مهارت های مقابله ای را تقویت کنند. همچنین، این مشاوره ها می توانند به ایجاد شبکه های حمایتی میان بیماران کمک کنند و احساس همبستگی را افزایش دهند. در نهایت، هدف این برنامه ها ارتقاء سلامت عمومی و بهبود وضعیت روانی بیماران است.

4.پیگیری و ارزیابی نتایج: پس از اجرای برنامه ها، نتایج آن ها مورد بررسی قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود که نیازهای بیماران برآورده شده است

مددکاری اجتماعی در بیمارستان ها نه تنها به بهبود وضعیت سلامت بیماران کمک می کند بلکه نقش مهمی در کاهش استرس و افزایش رضایت آنان ایفا می کند.مددکاری اجتماعی در بیمارستان ها به عنوان یک عنصر کلیدی در نظام سلامت عمل می کند. مددکاران اجتماعی با ارائه حمایت های عاطفی و مشاوره ای به بیماران و خانواده های آنان، به کاهش استرس و اضطراب کمک می کنند. این حرفه مندان با ارزیابی نیازهای اجتماعی و روانی بیماران، خدمات مناسب را ارائه می دهند و به تسهیل فرآیند درمان کمک می کنند. همچنین، آن ها با برقراری ارتباط میان بیماران و تیم پزشکی، رضایت بیماران را افزایش داده و به بهبود کیفیت زندگی آن ها در طول درمان کمک می کنند. این نقش مهم، سلامت روانی و جسمی بیماران را تقویت می نماید.

مددکاران اجتماعی با شناسایی نیازهای خاص بیماران و خانواده های آن ها، از لحظه پذیرش تا پس از ترخیص، در فرآیند درمان مشارکت دارند. این مداخلات نه تنها به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می کند، بلکه بر روی نتایج درمانی نیز تاثیر مثبت دارد مددکاری اجتماعی با ارائه حمایت های روانی و اجتماعی، به کاهش استرس بیماران کمک کرده و تاب آوری آن ها را تقویت می کند.