طاهره جلالوند
مدرس آموزش خانواده،مشاور تحصیلی و دانش آموخته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش از دانشگاه تهران
39 یادداشت منتشر شدهرویکردها در مهارت های اجتماعی
نخستین رویکرد در مهارت های اجتماعی توجه به «منش؛ شخصیت؛ (کاراکتر) ؛»و چگونگی شکل گیری آن در فرد می باشد.منش همان ظرفیت های روانی و رفتاری در یک فرد می باشد که بیشتر وجه اخلاقی و تعالی فرد را نشانه گرفته، پایه و مبنای رفتارهای فردی و اجتماعی تلقی می گردد.پرورش شخصیت یا همان منش فرد در عین حال که به ویژگیها و ظرفیتهای ذاتی می پردازد ولی همچنان قابل پرورش و توسعه یافتن می باشد، اگرچه بر مبنای سخن "امانویل کانت" فیلسوف شهیر آلمانی ،پرورش «منشی نیک» دشوار است ،ولی همچنان باید در حد توان کوشید و تلاش کرد. لذا محیط پرورش دهنده رشد شخصیتی فرد این مهم را میسر می سازدو از آنجا که این رشد ابتدا در خانه و تحت نظر والدین شکل می گیرد، این والدین هستند که می بایست رفتارهای نهادی کودک، را تحت انضباط اخلاقی درآورند. نوعدوستی،شفقت،دیگرخواهی و پرهیز از رفتارهای خودمدارانه همگی در یک کودک به راحتی قابل مشاهده هستند. وبه وجود آوردن موقعیتها و شبیه سازی های رفتاری در محیط آموزشی و مشاهده رفتارهای کودکان به راحتی الگوی خوبی در رابطه با منش و شخصیت آنها در اختیار مربیان خواهد گذاشت. گوردون آلپورت روانشناس شخصیت، بر بی همتا بودن شخصیت فرد،تاکید می کند و در رابطه با پرورش و رشد شخصیت ابراز می کند که ما، هم وراثت خود و هم محیط خویش را منعکس می کنیم. به نحوی که وراثت ،مواد خام برای شخصیت ما را تامین می کند امثال جثه،هوش،خلق و خو.؛ که امکان دارد شرایط محیط ما آنها را شکل داده،گسترش دهند، یا محدود کنند اما ظرفیتهای روانی و زمینه ژنتیکی را مسوول بخش عمده ای از
بی همتایی و همان کاراکتر شخصیتی ما می داند ..
در نگاهی دیگر ؛منش یا همان کاراکتر شخصیتی؛ شامل یک سلسله خصوصیات و ظرفیت های روانی و رفتاری فرد می باشد که نسبتا استمرار و تداوم دارند و به رفتارهای ما معنا می بخشند..
ادامه دارد........