رویکردها در مهارت های اجتماعی

11 مرداد 1403 - خواندن 2 دقیقه - 97 بازدید

نخستین رویکرد در مهارت های اجتماعی توجه به «منش؛ شخصیت؛ (کاراکتر) ؛»و چگونگی شکل گیری آن در فرد می باشد.منش همان ظرفیت های روانی و رفتاری در یک فرد می باشد که بیشتر وجه اخلاقی و تعالی فرد را نشانه گرفته، پایه و مبنای رفتارهای فردی و اجتماعی تلقی می گردد.پرورش شخصیت یا همان منش فرد در عین حال که به ویژگیها و ظرفیتهای ذاتی می پردازد ولی همچنان قابل پرورش و توسعه یافتن می باشد، اگرچه بر مبنای سخن "امانویل کانت" فیلسوف شهیر آلمانی ،پرورش «منشی نیک» دشوار است ،ولی همچنان باید در حد توان کوشید و تلاش کرد. لذا محیط پرورش دهنده رشد شخصیتی فرد این مهم را میسر می سازدو از آنجا که این رشد ابتدا در خانه و تحت نظر والدین شکل می گیرد، این والدین هستند که می بایست رفتارهای نهادی کودک، را تحت انضباط اخلاقی درآورند. نوعدوستی،شفقت،دیگرخواهی و پرهیز از رفتارهای خودمدارانه همگی در یک کودک به راحتی قابل مشاهده هستند. وبه وجود آوردن موقعیتها و شبیه سازی های رفتاری در محیط آموزشی و مشاهده رفتارهای کودکان به راحتی الگوی خوبی در رابطه با منش و شخصیت آنها در اختیار مربیان خواهد گذاشت. گوردون آلپورت روانشناس شخصیت، بر بی همتا بودن شخصیت فرد،تاکید می کند و در رابطه با پرورش و رشد شخصیت ابراز می کند که ما، هم وراثت خود و هم محیط خویش را منعکس می کنیم. به نحوی که وراثت ،مواد خام برای شخصیت ما را تامین می کند امثال جثه،هوش،خلق و خو.؛ که امکان دارد شرایط محیط ما آنها را شکل داده،گسترش دهند، یا محدود کنند اما ظرفیتهای روانی و زمینه ژنتیکی را مسوول بخش عمده ای از 

بی همتایی و همان کاراکتر شخصیتی ما می داند ..

در نگاهی دیگر ؛منش یا همان کاراکتر شخصیتی؛ شامل یک سلسله خصوصیات و ظرفیت های روانی و رفتاری فرد می باشد که نسبتا استمرار و تداوم دارند و به رفتارهای ما معنا می بخشند.. 


ادامه دارد........