ترجمه خطبه ۲ نهج البلاغه

31 تیر 1403 - خواندن 3 دقیقه - 521 بازدید

خطبه شماره 2:

اءحمده استتماما لنعمته، و استسلاما لعزته، و استعصاما من معصیته، و اءستعینه فاقه الی کفایته انه لا یضل من هداه. و لا یئل من عاداه و لا یفتقر من کفاه، فانه اءرجح ما وزن و اءفضل ما خزن و اءشهد اءن لا اله الا الله وحده لا شریک له، شهاده ممتحنا اخلاصها، معتقدا مصاصها، نتمسک بها اءبدا ما اءبقانا، و ندخرها لاهاویل ما یلقانا فانها عزیمه الایمان، و فاتحه الاحسان و مرضاه الرحمن، و مدحره الشیطان.

و اءشهد اءن محمدا عبده و رسوله، اءرسله بالدین المشهور، و العلم الماءثور و الکتاب المسطور، و النور الساطع، و الضیاء اللامع، و الاءمر الصادع. ازاحه للشبهات، و احتجاجا بالبینات، و تحذیرا بالآیات، و تخویفا بالمثلات و الناس فی فتن انجذم فیها حبل الدین و تزعزعت سواری الیقین، و اختلف النجر و تشتت الاءمر، و ضاق المخرج و عمی المصدر فالهدی خامل، و العمی شامل. عصی الرحمن، و نصر الشیطان، و خذل الا یمان، فانهارت دعائمه، و تنکرت معالمه، و درست سبله، و عفت شرکه.

او را سپاس می گویم و خواستار فزونی نعمت او هستم و بر آستان عزتش سر تسلیم نهاده ام و خواهم که مرا از گناه در امان نگه دارد. از او یاری می جویم که نیازمند آنم که نیازم برآورد. هر کس را که او راه بنماید، گمراه نگردد و هر کس را که با او دشمنی ورزد، کس زینهار ندهد، هرکس را که تعهد کند، بی چیز نشود که تعهدش از هر چه به سنجش ‍ آید، افزون است و از هر چه اندوختنی است برتر. و شهادت می دهم که خداوندی جز الله ، خدای یکتا نیست . یگانه است و بی هیچ شریکی .
شهادت می دهم ، شهادتی که خلوصش از بوته آزمایش نیکو برآمده باشد و اعتقاد به آن با صفای نیت همراه بود. بدان چنگ در می زنم ، همواره تا آنگاه که ما را زنده می دارد و می اندوزیم آن را برای روزهای هولناکی که در پیش داریم . چنین شهادتی نشان عزم جزم ما در ایمان است و سرلوحه نیکوکاری و خشنودی خداوند است و، سبب دور ساختن شیطان .
و شهادت می دهم که محمد (صلی الله علیه و آله ) بنده او و پیامبر اوست که او را فرستاد با آیینی چون آفتاب تابنده ، پرآوازه و دانشی برتر و کتابی نوشته شده و فروغی تابان و پرتوی درخشان و فرمانی قاطع تا حق از باطل بازشناساند؛ و زنگ شبهت از دلها بزداید. محمد (صلی الله علیه و آله ) برای اثبات پیامبری خویش حجتها آورد و مردمان را با آیات کتاب خود بیم داد و با ذکر عقوبتها و کیفرها که بر امتهای پیشین رفته بود، بترسانید.